مطالعه تطبیقی وضعیت حکمرانی علم، فناوری و نوآوری در ایران و کشورهای منتخب

توسعه علم، فناوری و نوآوری از دغدغه های اصلی هر کشوری از جمله جمهوری اسلامی ایران است. همچنین یکی از رویکردهای نوین در توسعه، الگوی حکمرانی است. در این تیوری تغییر پارادایم نقش دولت و حکومت ها بیان و زمینه را برای مشارکت یکسان و برابر جامعه مدنی، بخش خصوصی و دولت در فرایند تصمیم گیری فراهم می آورد. در این راستا بهره گیری از تجربیات سایر کشورها، البته با لحاظ نمودن شرایط زمینه ای، می تواند در این امر تاثیرگذار باشد. هدف این مقاله معرفی و بررسی ساختار کلان نظام علم، فناوری و نوآوری و نحوه تعامل و همکاری با یکدیگر و به عبارتی حکمرانی نظام علم، فناوری و نوآوری است. این پژوهش به لحاظ هدف به صورت توصیفی و با روش مطالعه تطبیقی و مبتنی بر تحلیل و مطالعه اسناد و منابع (مطالعات کتابخانه ای) انجام شده است. سه کشور پرتغال، نروژ و ژاپن از منظر سه شاخص تفکیک نهادی، ساز و کار هماهنگی و نحوه تامین مالی مورد بررسی تطبیقی با ایران قرار گرفتند، در پایان نیز با توجه به نتایج تحقیق پیشنهادهایی جهت تدوین الگوی حکمرانی نظام علم، فناوری و نوآوری ایران ارایه شده است.