بررسی ضایعات هیستوپاتولوژیک منجر به مرگ در طوطی طوق صورتی مبتلا به نئوفوبیا

بسیاری از حیوانات از تازگی بیزارند. رفتاری که به نام نیوفوبیا شناخته می شود. در طبیعت، اجتناب از شکارچیان جدید، غذاها، اشیاء و مکآن ها، تاریخچه راز بقای آن ها را شکل می دهند و بر نحوه واکنش حیوانات به محیط های جدید تاثیر می گذارد. اما با توجه به ساختار  کالبد شناسی، سطح تحمل و فیزیولوژی گونه جانوری گاهی این فوبیا می تواند منجر به آسیب های غیر قابل برگشت و حتی مرگ حیوان شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی ضایعات هیستوپاتولوژیک منجر به مرگ در طوطی یقه صورتی Psittacula krameri مبتلا به نیوفوبیا میباشد. به دنبال مرگ ناگهانی یک قطعه طوطی طوق صورتی متعلق به باغ وحش ارم تهران متعاقب جابجایی، کالبدگشایی انجام شد و خون محیطی از ورید استخوان ران  Vena Femoralis   برداشته شد. همچنین نمونه هایی از صفرا، مایع زجاجیه، مایعات مغزی نخاعی و مایع پریکارد و محتوای معده، پر و نمونه هایی از کبد، کلیه و ماهیچه های اسکلتی برای ازمایشات سم شناسی و بیوشیمیایی و نیز ردیابی عوامل ویروسی و باکتریایی که بطور بالقوه می توانند باعث مرگ ناگهانی شوند برداشته شد. و بافت قلب، ریه و مغز از لحاظ پاتولوژی بررسی شد. در بررسی قلب پارگی در کرونر دهلیز راست مشهود بود. تعداد آبسه های آیورت و محل نشات گرفتن عروق کرونر دچار تغییر شده بود که شواهد به نفع ایست قلبی بود. در دریچه های قلبی شواهدی از اختلال، بویژه رگورژیتاسیون به وضوح دیده شد، کوردا تندینا  تغییر کرده و عضلات پاپیلاری دچار اختلال و مالفورمیشن سریع شده بود. مرگ ناگهانی مرحله نهایی زنجیره ای از حوادث است که منجر به ایست قلبی می شود. این موارد معمولا شامل فیبریلاسیون بطن و به نسبت کمتر، برادی آریتمی شدید هستند.