ارزیابی ارتباط بین پوکی استخوان سیستمیک و وضعیت پریودنتال در زنان یائسه مراجعه کننده به یک مرکز سنجش تراکم استخوان

پپریودنتیت مزمن، بیماری شایعی است که با تخریب بافت همبند و استخوان حمایت‌‌کننده‌ی دندان مشخص می‌شود. پوکی استخوان، یک بیماری سیستمیک بافت اسکلتی است که با کاهش توده‌ی استخوانی مشخص می‌شود. هدف از این مطالعه، ارزیابی ارتباط بین پوکی استخوان سیستمیک و بیماری پریودنتال در زنان یایسه‌ی مراجعه‌کننده به مرکز سنجش تراکم استخوان در شهر گرگان بود..

مواد و روش‌ها:

 در این مطالعه‌ی مشاهده‌ای، 56 خانم یایسه‌ی 45-65 سال مراجعه‌کننده به یک مرکز سنجش تراکم استخوان در شهر گرگان در سال 1399 شرکت کردند. از بین شرکت‌کنندگان، 28 نفر مبتلا به پوکی استخوان و 28 نفر سالم بودند. عمق پاکت پریودنتال، از دست رفتن اتاچمنت، شاخص پلاک و شاخص التهاب لثه برای هر بیمار اندازه‌گیری شد. سطح معنی‌داری 0/05 در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: 

میانگین شاخص التهاب لثه در گروه استیوپروتیک (0/74 ± 1/43) و در گروه غیر استیوپروتیک (0/77 ± 1/32) بود (0/28 = p value). میانگین عمق پروب در گروه استیوپروتیک (0/63 ± 3/73) بیشتر از گروه غیر استیوپروتیک (0/57 ± 3/66) بود (0/36 = p value). میانگین شاخص پلاک در دو گروه استیوپروتیک و غیر استیوپروتیک به ترتیب برابر (15 ± 37/11) و (15 ± 37/39) بود (0/47 = p value). همچنین میانگین از دست رفتن اتاچمنت در گروه استیوپروتیک (64/0 ± 38/4) بود که بیشتر از مقدار آن در گروه غیر استیوپروتیک (0/55 ± 3/66) بود (0/002 = p value).

نتیجه‌گیری:

 میانگین از دست دادن رفتن اتاچمنت در زنان یایسه‌ی مبتلا به پوکی استخوان به طور قابل ملاحظه‌ای بیشتر از زنان یایسه‌ی نرمال بود. از طرفی تفاوت چشمگیری در سایر شاخص‌های بیماری پریودنتال از جمله شاخص التهاب لثه، پلاک و عمق پروب  وجود نداشت.