ارائه الگوی مدیریت تعارض کار- خانواده کارکنان غیربالینی دانشگاه علوم پزشکی ایران در دوران کرونا

تعارضات بین خواسته های کار و خانواده به عنوان مشکلی گریزناپذیر در سازمان ها و خانواده ها مطرح است. این مسیله به نوبه خود باعث به وجود آمدن فشارهای روانی در زندگی شخصی و کاری افراد می شود. هدف پژوهش حاضر ارایه  الگوی مدیریت تعارض کار- خانواده کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ایران در دوران کرونا بوده است.

روش پژوهش: 

مطالعه حاضر، مطالعه ای کیفی بوده که در سال 1400 انجام شده است. جامعه آماری تحقیق شامل 14 تن از خبرگان موضوعی و اجرایی بود که به صورت قضاوتی- هدفمند انتخاب شدند. مدل تحلیلی پژوهش از نوع قیاسی- استقرایی و مبتنی بر روش کیفی تحلیل مضمون بود. داده ها با روش اسنادی و مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته با خبرگان دانشگاه علوم پزشکی ایران جمع آوری شد. روایی محتوی الگوی پژوهش 85 درصد به دست آمد. پایایی باز آزمون 70 درصد و پایایی کدگذار نیز 87 درصد به دست آمد.

یافته ها: 

پس از طی مراحل پنج گانه تحلیل مضمون، 67 مضمون پایه و 7 مضمون فراگیر (محرک تنش زای خانوادگی (3 مضمون)، متغیرهای شغلی حمایت گر (11 مضمون)، متغیرهای تعدیل گر (7 مضمون)، مدیریت استرس (12 مضمون)، پیامدهای منفی (17 مضمون)، پیامدهای مثبت (2 مضمون)، محرک های تنش زای کاری (15 مضمون))، احصاء و درنهایت الگوی تعارض کار- خانواده کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ایران طراحی شد.

نتیجه گیری:

 طبق الگوی تحقیق حاضر، مدیریت تعارض کار-خانواده در دوران کرونا، نیازمند روشی جدید برای کار که مستقل تر، انعطاف پذیرتر و سازگارتر با شرایط فردی و ترجیحات کارمندان نسبت به قبل باشد، موردنیاز است. با توجه به اهمیت پیامدهای منفی تعارض کار- خانواده، معاونت توسعه مدیریت و منابع دانشگاه می تواند از الگوی ارایه شده در این پژوهش برای تهیه برنامه های آموزشی موردنیاز کارکنان، همچنین مدیریت پیامدهای منفی تعارض کار- خانواده و تدوین برنامه های حمایتی و مشاوره ای موردنیاز کارکنان در دوران کرونا استفاده کند.