اثر سیلیمارین بر مسیر میتوفاژی در سلول های سرطانی کولون انسانی HT-29

آثار ضدسرطانی سیلیمارین در مطالعات متعددی گزارش شده است. با وجود این، سازوکار اثر آن در سلول های سرطانی کولون به درستی شناخته نشده است. در این مطالعه اثر سیلیمارین بر مسیر میتوفاژی و ایجاد گونه های آزاد اکسیژن (ROS) در سلول های سرطانی کولون انسانی (HT-29) بررسی شده است.

سلول های سرطانی HT-29 و سلول های غیرسرطانی NIH-3T3 به مدت 48 ساعت در معرض غلظت های 0 (کنترل)، 25، 50 و 100 میکروگرم بر میلی لیتر سیلیمارین قرار گرفتند. درصد زنده مانی سلول ها، سطح ROS، پتانسیل غشای میتوکندری (MMP) و بیان ژن های مهم مسیر میتوفاژی شامل Pink1 (PTEN-induced putative kinase protein 1)  و Parkin برای ارزیابی آثار سیلیمارین بررسی گردید.

یافته ها:

 سیلیمارین به صورت وابسته به غلظت، درصد زنده مانی سلول های HT-29 را به طور معنی داری کاهش داد (P<0.05)؛ همچنین سیلیمارین به صورت وابسته به غلظت، سبب کاهش معنی داری MMP شد، درحالی که تشکیل ROS را در سلول های HT-29 به طور معنی داری افزایش داد (P<0.05). علاوه بر این، سیلیمارین بیان ژن های Pink1 و Parkin را به طور معنی داری و به صورت وابسته به غلظت افزایش داد (P<0.05). غلظت 100 میکروگرم بر میلی لیتر سیلیمارین بیشترین تاثیر را در کاهش درصد زنده مانی و MMP و همچنین افزایش سطح ROS و بیان ژن های مرتبط با میتوفاژی داشت (P<0.001). سیلیمارین در غلظت های مختلف تغییر معنی داری در درصد زنده مانی، سطح ROS و MMP در سلول های غیرسرطانی NIH-3T3 ایجاد نکرد.

بحث و نتیجه گیری: 

داده های این مطالعه نشان می دهند که سیلیمارین احتمالا با کاهش MMP، سبب افزایش سطح ROS و درنتیجه، القای میتوفاژی از طریق مسیر سیگنالینگ Pink1 / Parkin در سلول های HT-29 می شود.