تعادل نامتقارن در ساختار ارتباطی میان سازمان های مردم نهاد و دولت ایران

پژوهش حاضر به تبیین وضعیت پدیده سازمان های مردم نهاد در بستر سیاسی-اداری و فرهنگی-اجتماعی ایران با استفاده از متدولوژی نظریه داده بنیاد پرداخته است. این روش شامل مراحل تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از استخراج مقوله ها از داده ها و سپس شناسایی ارتباط میان مقوله ها می باشد. داده های حاصل از مصاحبه های نیمه ساختاریافته نشان داد که وضعیت سمن ها با سیاست های دولت در هم تنیده است. در این راستا ساختار ارتباطی میان این دو بخش در قالب یک مدل الاکلنگی ترسیم شد که نشان دهنده رابطه ای متعادل و در عین حال نامتقارن است. یعنی در حالی که این رابطه در شرایط بحرانی و ناعادلانه است (نامتقارن)، دولت همچنان قدرت را در دست دارد (متعادل). با این وجود یافته های پژوهش نشان می دهد که همه ارکان جامعه، توانایی تغییر این شرایط بحرانی و نظم ناعادلانه در کشور را دارند. کشف ساختار ارتباطی میان سازمان های مردم نهاد و دولت در این بستر منحصر به فرد می تواند افق های جدیدی را برای سیاست گذاران و پژوهشگران در سراسر جهان بگشاید