بررسی تقابل‏ ها در پنج داستان منتخب از بخش تاریخی شاهنامه (بهرام گور، خسرو انوشیروان، یزدگرد سوم، اردشیر بابکان، بهمن) بر مبنای رویکرد تقابل لویی استروس

در این مقاله به بررسی تقابل‏ ها در پنج داستان منتخب از بخش تاریخی شاهنامه (بهرام گور، پادشاهی خسرو انوشیروان، یزدگرد سوم، اردشیر بابکان، بهمن) بر مبنای رویکرد تقابل لویی استروس پرداخته‏ ایم. روش تحقیق به صورت کتابخانه ‏ای و مبتنی بر سندپژوهی و نوع آن، تحلیلی-توصیفی است. بررسی تقابل در داستان‏ های مورد بررسی نشان می‏ دهد که عنصر تقابل در این داستان‏ ها بسیار برجسته و پررنگ‏ است و در واقع طرح هر کدام از این داستان‏ های تاریخی بر مبنای تقابل است. نوع تقابل‏ ها در این داستان‏ ها به دلیل تاریخی بودن آن ها، عمدتا از نوع تقابل شخصیت‏ های انسانی است. تقابل‏ های دیگری نیز غیر از تقابل میان شخصیت ‏های انسانی در این داستان ‏ها دیده می ‏شود، که از میان آن ها می ‏توان به تقابل ایدیولوژی‏ ها، عدالت و ظلم، فضایل و رذایل اخلاقی، تقابل صفات انسانی همچون جنگاوری و شجاعت با ضعف و ناتوانی، تقابل نژادی و قومی و مواردی از این قبیل اشاره کرد. در مجموع، با اینکه داستان‏ های منتخب، از نوع داستان‏ های تاریخی هستند، اما مولفه های رویکرد و نظریه لوی استروس در آنها دیده می ‏شود و انگیزه این شخصیت‏ ها از تقابل، صرفا انگیزه‏ های ذکر شده در کتب تاریخی نیست، بلکه آرمان‏ ها و اهداف و همچنین تیپ شخصیتی و خصایل روانی آنها نیز در این تقابل‏ ها تاثیر مستقیم گذاشته است.