اثر بخشی تلفیقی بازی های ساختاریافته و تحریکات حسی بر عملکرد اجرایی کودکان اتیسم

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثر بخشی تلفیقی دو روش بازی های ساختاریافته و تحریکات حسی بر عملکرد اجرایی کودکان اتیسم بود.

روش پژوهش: 

پژوهش حاضر مطالعه ای شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با یک گروه کنترل بود. از جامعه آماری کودکان دختر و پسر 5 تا 12 سال مبتلا به اوتیسم، 20 کودک مراجعه کننده به مرکز درمانی توانبخشی پایا در شهر تهران در سال 1399، با در نظر گرفتن ملاک های ورود و خروج انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل (هر گروه 10 نفر) جایگماری شدند. روش برآورد حجم نمونه بر اساس جدول کوهن، با اندازه اثر 5/0، توان آزمون 8/0 و آلفای 05/0 حجم نمونه معادل 20 نفر برآورد شد.گروه آزمایش علاوه بر خدمات آموزشی و درمانی مرکز پایا، از 12 جلسه تلفیقی تحریک حسی و بازی درمانی بهره مند شدند ولی گروه کنترل فقط خدمات آموزشی و درمانی مرکز پایا را دریافت کردند. والدین کودکان هر دو گروه قبل و بعد از مداخله، پرسشنامه درجه بندی رفتاری کارکردهای اجرایی گای اسکویت و کن ورسی (2000) را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA)  و به کارگیری نرم افزار SPSS انجام گردید.

یافته های پژوهش:

 یافته ها نشان داد که مداخله لگو درمانی کنترل عملکرد اجرایی کودکان گروه آزمایش را در مقایسه با گروه کنترل در مولفه های بازداری، برنامه ریزی، سازمان دهی  و کنترل عملکرد اجرایی در سطح معناداری 01/0 و مولفه کنترل هیجانی در سطح معناداری 05/0 بهبود می بخشد.

با توجه به تایید فرضیه های پژوهش مبنی بر اثربخشی تلفیق بازی های ساختاریافته و تحریک حسی بر بهبود عملکرد اجرایی کودکان دارای اختلالی طیف اوتیسم، نتایج این پژوهش می تواند در محیط های درمانی و مراکز ارایه خدمات مشاوره ای به منظور کاهش اختلال و تقویت عملکرد این کودکان مورد استفاده قرار گیرد.