کارآمدی برنامه توانبخشی شناختی رایانه ای بر عملکرد ریاضی کودکان دارای اختلال ریاضی

اختلال ریاضی یکی از انواع اختلال های عصبی تحولی است و معمولا با مشکلاتی در یادگیری و حل مسایل ریاضی مشخص می شود هدف پژوهش تعیین کارآمدی برنامه توانبخشی شناختی رایانه ای بر عملکرد ریاضی کودکان دارای اختلال ریاضی بود.

روش پژوهش: 

در مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل، 30 کودک به شیوه در دسترس از کودکان 8 تا 12 سال دارای اختلال ریاضی در شهر سنندج انتخاب شدند و با استفاده از آزمون ایران کی مت مورد ارزیابی قرار گرفتند. تمامی کودکان به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش در 10 جلسه انفرادی (دو جلسه در هفته؛ هر جلسه 30 تا 45 دقیقه) برنامه توانبخشی شناختی رایانه ای شرکت کردند و گروه کنترل فقط برنامه های متداول در مدرسه را دریافت نمود. عملکرد ریاضی تمامی کودکان پس از آخرین جلسه آموزشی و پنج هفته پس از آن، دوباره اندازه گیری شد. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و به کمک SPSS 23  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: 

یافته های تحلیل واریانس نشان داد که برنامه توانبخشی شناختی رایانه ای، بر عملکرد ریاضی کودکان دارای اختلال ریاضی تاثیر معنادار نداشته است و بر مبنای مجذور اتا می توان نتیجه گرفت که تنها 03/0 % از تغییرات در عملکرد ریاضی ناشی از دریافت برنامه توانبخشی شناختی رایانه ای بوده است. بررسی روند زمانی دو گروه آزمایش و کنترل، بیانگر آن است که اثر زمان در هر دو گروه، معنادار نیست. با توجه به مجذور اتا می توان  نتیجه گرفت که 28% از واریانس عملکرد ریاضی گروه آزمایش ناشی از دریافت برنامه توانبخشی شناختی رایانه ای بوده است. به سخن دیگر، گروه آزمایش و کنترل در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری، روند یکنواخت داشته اند و تفاوت مشاهده شده، معنادار نیست.

با توجه به عدم تایید کارآمدی توانبخشی شناختی رایانه ای بر عملکرد ریاضی کودکان دارای اختلال ریاضی، نیاز به بررسی ها و پژوهش های بیشتر در این زمینه احساس می شود.