بررسی رابطه مهارت های اجتماعی با عزت نفس و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر معلول جسمی- حرکتی اول تا ششم دبستان شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه میان مهارت های اجتماعی با عزت نفس و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر معلول جسمی - حرکتی شهر تهران می باشد.

روش پژوهش: 

روش مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه مورد مطالعه دانش آموزان دختر معلول جسمی - حرکتی شهر تهران می باشد. نظر بر اینکه تعداد مدارس دارای دانش آموز معلول جسمی-حرکتی دختر مقطع ابتدایی در تهران 3 مدرسه بوده اند، جهت نمونه گیری از روش تمام شمار استفاده شد و 60 کودک مشغول به تحصیل در این مراکز مورد مطالعه قرار گرفتند که پرسشنامه های سیاهه عزت نفس کوپراسمیت سال 1917، آزمون سازگاری بل سال 1961 و آزمون مهارت های اجتماعی کرامتی سال 1381 توسط آن ها تکمیل گردید. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 21  و آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده گردید.

یافته های حاصل نشان دهنده ی ارتباط معنی دار مثبت میان مهارت های اجتماعی با عزت نفس و سازگاری اجتماعی بود. در نهایت می توان گفت که میان سطح مهارت های اجتماعی با عزت نفس و سازگاری اجتماعی در کودکان با معلولیت جسمی- حرکتی رابطه مثبت برقرار است و توصیه می شود که در تحقیقات آتی به بررسی اثر این عوامل با سایر متغیرها پرداخته شود، تا کیفیت رابطه میان این عوامل مشخص گردد.

مهارت های اجتماعی و شناسایی ارزش های فردی در پیشگیری یا کاهش ابتلای نوجوا نان و انواع نابهنجاری های رفتاری اجتماعی نقش موثری دارند. بنابر این مهارت های اجتماعی منجر به ارتباطات بهینه تر و درک مناسب تری از خویش شده و به تبع آن حس ارزشمندی افزایش یافته و در نهایت عزت نفس تقویت می گردد. در پایان پس از تحلیلی یافته های  پژوهش میتوان نتیجه گرفت کسب مهارتهای اجتماعی از طریق خانواده، مدرسه و دیگر نهادها می تواند نقش مهمی در افزایش سازگار اجتماعی و عزت نفس دانش آموزان معلول جسمی داشته است. لذا برگزاری دوره ها و کارگاه هایی برای والدین و دانش آموزان در جهت افزایش دانش و تاثیری که این متغیرها می تواند در شخصیت و رفتارهای آینده فرزندان شان داشته باشند و همچنین به انطباق هرچه بیشتر دانش آموزان معلول جسمی با شرایط جامعه کمک کند، بسیار ضروری به نظر می رسد.