توسعه میان افزا رویکردی فرهنگ محور به آثار تاریخی موجود در بافت های تجمیعی جدید شهری (مطالعه موردی بافت پیرامونی حرم مطهر امام رضا (ع))

شهر درواقع مانند موجود زنده ای است که ادامه زندگی آن با توجه به حفظ آثار و ارزش های موجود در آن امکان پذیر می باشد. بافت های تاریخی به عنوان بخش مهمی از شهر، نشانه موجودیت شهر هستند و امروزه عدم توجه مطلوب به آن ها باعث ایجاد مسایل و مشکلات مختلفی شده است، از سوی دیگر این بافت ها می توانند دارای کارکرد فرهنگی و آموزشی نیز باشند. نگاه صرفا مادی گرایانه به این گونه آثار تاریخی به خصوص در شهر مقدس مشهد، باعث از بین رفتن مفهوم این کلان شهر نزد ساکنین و زایرین شده است. توجه به بافت های تاریخی به عنوان ارزش و ساختار اصلی شهرهای تاریخی، مساله مهمی است که گاهی در برنامه ریزی طرح های جامع و توسعه های شهری جدید به فراموشی سپرده می شود. هدف اصلی از انجام این تحقیق شناسایی و تاکید بر حفظ آثار تاریخی با استفاده از روش های طراحی مدرن به منظور کارا کردن این عناصر و معرفی کارکرد آموزشی آن بوده است. جامعه هدف در این تحقیق آثار تاریخی واقع در قطاع 4 طرح ثامن، اطراف حرم مطهر امام رضا است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی بود. بدین منظور، مطالعات در مورد شیوه های مختلف حفظ و نگهداری، به صورت اسنادی گردآوری شده اند و مطالعات میدانی برای امکان بازآفرینی فضای جدید معماری با استفاده از آثار موجود انجام گرفته است. درنهایت طرحی میان افزا به منظور حفظ آثار با ارزش تاریخی در محدوده معرفی شده، ارایه شده است.