مدل یابی معادلات ساختاری کمک طلبی دانش آموزان بر اساس خود تعیین گری و شکفتگی با نقش میانجی باورهای انگیزشی

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه کمک طلبی با خودتعیین گری و شکفتگی با میانجیگری درگیری تحصیلی، به روش همبستگی انجام شده است.  بدین منظور از جامعه آماری دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه دولتی شهر تهران، که در سال تحصیلی 99-1398، مشغول به تحصیل  بودند نمونه ای به حجم 539 دانش آموز،  با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و  به پرسشنامه های کمک طلبی رایان و پنتریچ (1997)، درگیری تحصیلی شوفلی و بکر (2006)، نیازهای اساسی خود تعیین گری دسی و رایان (1993) و مقیاس شکفتگی داینر و همکاران (2009) پاسخ دادند. داده های حاصل از پژوهش ،  با نرم افزار SPSS-23  و AMOS-23   تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند مدل ساختاری کمک طلبی بر اساس خودتعیین گری و شکفتگی با نقش میانجی درگیری تحصیلی دانش آموزان  با داده های تجربی ، برازش مناسبی داشت.  بین خودتعیین گری، شکفتگی ودرگیری تحصیلی با کمک طلبی رابطه  معنادار وجود دارد. همچنین درگیری تحصیلی نقش واسطه ای در پیش بینی کمک طلبی بر اساس خود تعیین گری داشت. نقش واسطه ای درگیری تحصیلی در پیش بینی کمک طلبی بر اساس شکفتگی معنادار نبود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت،  میزان کمک طلبی تحصیلی دانش آموزان به طور مستقیم براساس خودتعیین گری و شکفتگی و به صورت غیرمستقیم براساس درگیری تحصیلی دانش آموزان پیش بینی می شود.