مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی و واقعیت درمانی بر انعطاف پذیری روان شناختی و خودتنظیم هیجانی مربیان پیش دبستانی

هدف از انجام این پژوهش مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی و واقعیت درمانی بر انعطاف پذیری روان شناختی و خودتنظیمی هیجانی مربیان پیش دبستانی شهرستان شهرکرد بود.

جامعه آماری کلیه مربیان پیش دبستانی شهرستان شهرکردبودند که از بین آنها تعداد 45 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در 2 گروه آزمایش و1 گروه کنترل (هر کدام 15 نفر) گمارده شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه های انعطاف پذیری روان شناختی (بوند و همکاران، 2011) و خودتنظیمی هیجانی (مارس، 1983) بود که طی سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 3 ماهه تکمیل شد. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند.

یافته ها:

 نتایج نشان داد تنها طرح واره درمانی بر تعدیل میانگین نمرات انعطاف پذیری روان شناختی تاثیر پایدار داشته است (05/0 >P)؛ ولی هر دو روش طرح واره درمانی و واقعیت درمانی بر افزایش میانگین نمرات خودتنظیمی هیجانی تاثیر پایدار داشتند (05/0 >P).

نتیجه گیری:

 نتیجه گیری شد که می توان از دو روش طرح واره درمانی گروهی در درجه اول و از  واقعیت درمانی گروهی در درجه بعدی برای بهبود انعطاف پذیری روان شناختی و خوتنظیمی هیجانی مربیان پیش دبستانی استفاده کرد.