شناسایی چارچوب انتخاب سبک مربیگری مدیران کسب و کارهای با رشد بالا

در محیط کاری پیچیده و مبهم امروزی، مدیران کسب و کارها علاوه بر تلاش برای بقا سازمان، باید بتوانند زمینه رشد و بالندگی را فراهم آورند. مربیگری ظرفیت رشد را در سازمان تسهیل می کند. از همین منظر، هدف پژوهش حاضر شناسایی چارچوب انتخاب سبک مربیگری مدیران کسب و کارهای با رشد بالا است.این پژوهش از منظر هدف کاربردی بوده و با توجه به ماهیت اکتشافی تحقیق، از روش مطالعه موردی چندگانه استفاده شده است. به منظور ارایه یک چارچوب مفهومی با 19 مدیر، مصاحبه نیمه ساختاریافته صورت گرفت. برای تحلیل یافته های مصاحبه کدگذاری سه مرحله ای انجام شده است.یافته های این تحقیق نشان می دهد که رویکرد مدیران در انتخاب سبک مربیگری، رویکردی اقتضایی است. چارچوب مفهومی ارایه شده در این پژوهش بر اساس هدف-شیوه -مولفه های موقعیتی طراحی شده است. هدف از انتخاب سبک مربیگری تغییر در یادگیرنده در سه سطح دانش، نگرش و رفتار است. به منظور ایجاد این نوع تغییرات مدیران از سبک های چالشی، اکتشافی، توانمندسازانه و آگاهی بخشی استفاده می کنند. مولفه هایی که در انتخاب سبک مربیگری نقش دارند را می توان در 4 بعد، مربی، یادگیرنده، رابطه مربی - یادگیرنده و سازمان دسته بندی نمود. مدیران سبک مربیگری خود را براساس برخی مولفه ها از جمله: یادگیری چابکانه یادگیرنده، میزان سطح اعتماد بین مربی - یادگیرنده، ویژگی های سازمان و پویایی مدیر، انتخاب می کنند.