استراتژی های توسعه کارآفرینی در بین زنان روستایی با استفاده از ابزارهای برنامه ریزی استراتژیک مطالعه موردی: بخش نصرآباد، شهرستان تربت جام

امروزه توسعه کارآفرینی زنان، یکی از حیاتی ترین موضوعات دستورکار توسعه در بسیاری از کشورهای درحال توسعه است. از این رو پژوهش حاضر درپی شناسایی راهبردهای مطلوب توسعه کارآفرینی زنان روستایی است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و از دو ابزار SWOT-QSPM استفاده شد. جامعه آماری زنان کارآفرین روستایی بخش نصرآباد شهرستان مرزی تربت جام بوده و واحد تحلیل زنان کارآفرین روستایی آشنا به محیط داخلی و خارجی در ارتباط با موضوع تحقیق است که با روش گلوله برفی شناسایی و به صورت داوطلبانه در فرایند تحقیق مشارکت نمودند. براساس مطالعات اکتشافی، 22 قوت و فرصت به عنوان مزیت و 21 ضعف و تهدید به عنوان محدودیت و تنگنا پیش روی توسعه کارآفرینی زنان روستایی شناسایی و نظرات آنها در قالب پرسشنامه محقق ساخته در طیف لیکرت سوال گردید. نتایج نشان داد؛ در ماتریس SWOT با توجه به امتیاز 2.51 =IFE و 2.19=EFE، راهبرد کانونی توسعه کارآفرینی در بین زنان روستایی تنوع (حداقل-حداکثر) می باشد. به کمک ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمی، اولویت اول با «تشویق زنان به تشکیل NGOs کارآفرینی» با امتیاز 0.852 شناسایی گردید. به دلیل توانمندی و ظرفیت منطقه، توسعه کارآفرینی در زنان روستایی نیازمند بازنگری و ارایه سیاست های مناسب در جهت ایجاد تشکل های کارآفرینی زنان روستایی است. زیرا ورود زنان روستایی به تشکل ها زمینه توانمندسازی آنها را فراهم و توسعه کارآفرینی را در بین آنها تسریع می بخشد.