اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر درگیری تحصیلی و نشاط اجتماعی دانش آموزان افسرده

افسردگی به عنوان اختلال روانی رایج ممکن است فرایند تحصیلی و روان شناختی دانش آموزان را با آسیب جدی مواجه کند،؛ بنابراین، هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر درگیری تحصیلی و نشاط اجتماعی دانش آموزان افسرده بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهر زاهدان در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که از بین آن ها 30 نفر واجد شرایط به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شد. این افراد به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره (آزمایش و گواه) قرار گرفتند. هر دو گروه به پرسش نامه درگیری تحصیلی ریو و تسنگ (2011) و نشاط اجتماعی زارع و امین پور (1390) پاسخ دادند. گروه آزمایش به صورت گروهی آموزش مثبت اندیشی سلیگمن و همکاران (2005) را در 8 جلسه 90 دقیقه ای در دو ماه دریافت کرد و گروه گواه آموزشی ندید. تجزیه وتحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 24 و آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره انجام شد.

یافته ها:

 نتایج نشان داد آموزش مثبت اندیشی منجر به افزایش درگیری تحصیلی (0/01>P، 53/262=F) و افزایش نشاط اجتماعی (0/01>P، 71/399=F) در دانش آموزان افسرده شد.

نتیجه گیری:

 یافته های پژوهش نشان داد مهارت های مثبت اندیشی به طور موثری باعث بهبود درگیری تحصیلی و نشاط اجتماعی دانش آموزان افسرده شده است. نتایج این پژوهش ضرورت کاربرد آموزش مهارت های مثبت اندیشی را در بهبود ویژگی های روان شناختی اجتماعی-تحصیلی دانش آموزان افسرده خاطرنشان می سازد.