طراحی و ساخت میکروذرات کلوتریمازول با استفاده از پلیمر پلی اتیلن گلایکل و موم زنبور عسل

زمینه میکرو ذرات یکی از سیستم های دارورسانی برای انتقال پایدار دارو در زمان طولانی است. کلوتریمازول یک داروی ضد قارچ پرمصرف است. 
هدف ساخت میکروذرات کلوتریمازول با 2 حامل پلی اتیلن گلایکل و موم زنبور عسل جهت کنترل الگوی رهش دارو است. 
روش ها میکروذرات کلوتریمازول با استفاده از 2 حامل به روش خشک کردن توسط اسپری تهیه شدند. مورفولوژی و اندازه ذرات با استفاده از میکروسکوپ نوری و الکترونی و تحلیل اندازه ذرات با استفاده از آنالیزور ذرات زتاسایزر انجام شد. بررسی درصد آزاد سازی میکروذرات با استفاده از اسپکتروسکوپی UV انجام شد. تحلیل طیف سنجی فروسرخ، به منظور شناسایی برهم کنش های احتمالی بین میکروذرات کلوتریمازول با سایر اجزا انجام شد.
یافته ها اندازه میکروذرات با هر 2 نوع حامل در دامنه زیر هزار میکرومتر بود. مورفولوژی نشان داد میکروذرات ساخته شده با استفاده از موم زنبور عسل و پلی اتیلن گلیکول به ترتیب ساختار شبه کریستالی و کریستالی داشتند. بررسی آزاد سازی دارو، بیانگر حداکثر رهایش 80/52 درصدی در فرمولاسیون F3 میکروذرات تهیه شده با موم زنبور عسل و حداکثر رهایش 79/29 درصدی در فرمولاسیون F6 میکروذرات تهیه شده با پلیمر پلی اتیلن گلایکل بود. تحلیل طیف سنجی فروسرخ نشان دهنده وجود برهم کنش بین کلوتریمازول و موم زنبور عسل بود. 
نتیجه گیری هر 2 پلیمر از نظر الگوی آزاد سازی دارو با یکدیگر مشابهت زیادی داشتند، اما از نظر واکنش پلیمر با دارو نشان داده شد که موم زنبور عسل با دارو واکنش نشان می دهد که از این نظر پلیمر پلیاتیلن گلیکول مزیت دارد.