مقایسه حجم متوسط پلاکتی و نسبت نوتروفیل به لنفوسیت کودکان مبتلابه پنومونی باکتریال با یا بدون آمپیم پلور

زمینه پنومونی از عفونت های جدی در کودکان بوده و آمپیم یکی از عوارض مهم آن است که سبب ایجاد خطر بیشتر در کودکان مبتلا می شود. بنابراین تشخیص هر چه سریع تر آن از ارزش بالایی برخوردار است. 
هدف این مطالعه با هدف بررسی ارزش 2 مارکر التهابی حجم متوسط پلاکتی و نسبت نوتروفیل به لنفوسیت در تشخیص زودرس آمپیم در کودکان مبتلابه پنومونی بستری در بیمارستان 17 شهریور رشت انجام شده است. 
روش ها این مطالعه بر روی پرونده بستری 128 کودک 3 ماه تا 14 سال مبتلابه پنومونی باکتریال با آمپیم پلور و 128 کودک با پنومونی باکتریال بدون این عارضه انجام شد. مقادیر حجم متوسط پلاکتی و نسبت نوتروفیل به لنفوسیت در بدو ورود و و اطلاعات جمعیت شناختی و مشخصات بالینی بیماران با نرم افزار آماری SPSS نسخه 18 تحلیل شدند. جهت محاسبه فاصله اطمینان برای سطح زیر منحنی راک از روش آزمون دو جمله ای استفاده شد. سطح معناداری در تمام آزمون ها 0/05 در نظر گرفته شده است.
یافته ها از کودکان مطالعه شده، 42/2 درصد دختر بودند. بیشترین رده سنی کودکان بررسی شده در رده کمتر از 3 سال (35/2درصد) قرار داشتند. کودکان مراجعه کننده با پنومونی باکتریال با آمپیم به طور معناداری از نسبت نوتروفیل به لنفوسیت، تعداد پلاکت و حجم متوسط پلاکتی بالاتری نسبت به کودکان مراجعه کننده با پنومونی بدون آمپیم برخوردار بوده اند (به ترتیب 0/040=P=0/005، P و 0/021=P). همچنین نتایج تعیین قدرت پیش بینی کنندگی شاخص های حجم متوسط پلاکتی و نسبت نوتروفیل به لنفوسیت در تشخیص آمپیم نشان داد هر 2 متغیر در پیش بینی موثر بودند (به ترتیب P=0/020 و P=0/039).
نتیجه گیری نتایج حاصل از این مطالعه بیانگر آن بود که استفاده از نسبت نوتروفیل به لنفوسیت و میانگین حجم پلاکتی در تشخیص زودرس عارضه مهم پنومونی باکتریال، یعنی آمپیم در کودکان نقش دارد.