مقایسه ی تاثیر روش های آموزش سناریوی موردی و نقشه ی مفهومی بر یادگیری مهارت های احیای قلبی- ریوی کودکان در دانشجویان پرستاری

سابقه و هدف:

  پرستاران باید به اندازه ی کافی در زمینه ی انجام عملیات احیای قلبی- ریوی در بیماران بستری مهارت داشته باشند. هدف مطالعه ی حاضر، مقایسه ی تاثیر روش های آموزشی سناریوی موردی و نقشه مفهومی بر یادگیری مهارت های احیای قلبی- ریوی دانشجویان پرستاری بود.

 در این مطالعه ی نیمه تجربی دو گروهی قبل و بعد، 103 دانشجوی پرستاری به روش تصادفی ساده در دو گروه سناریو موردی (ورودی مهرماه، 53 دانشجو) و نقشه ی مفهومی (ورودی بهمن، 50 دانشجو) بررسی شدند. ابزار گردآوری داده ها چک لیست مهارت های احیای قلبی- ریوی بود که قبل و بعد از مداخله تکمیل شد. آموزش برای هر گروه طی 3 روز و هر روز 4 ساعت برگزار شد. اطلاعات جمع آوری شده با آزمون های Independent t-test، Paired t-test و Chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

 میانگین نمره ی یادگیری قبل از مداخله در گروه سناریو 19/57 و در گروه نقشه ی مفهومی 18/80 بود (0/258 = P). بعد از مداخله، میانگین در گروه سناریو 33/55 و گروه نقشه ی مفهومی 39/46 بود (0/0001 = P). نمره ی یادگیری گروه نقشه ی مفهومی بعد از مداخله نسبت به قبل به طور میانگین 20/66 نمره افزایش داشت و در گروه سناریو موردی به طور میانگین 13/98 نمره افزایش داشت که تفاوت دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (0/0001 = P).

 هر دو روش آموزشی در افزایش میزان یادگیری دانشجویان موثر می باشند، هرچند آموزش به روش نقشه ی مفهومی نسبت به روش سناریو موردی باعث یادگیری بهتر مهارت احیای قلبی- ریوی در دانشجویان پرستاری شده بود.