مقایسه رویکرد فرا فرهنگی " انگلیسی به منزله زبان بین المللی" با رویکرد شناختی "انگلیسی به عنوان زبان خارجه"

هدف پژوهش حاضر مقایسه رویکرد فرافرهنگی "زبان انگلیسی به عنوان زبان بین المللی"  با رویکرد شناختی "انگلیسی  به عنوان زبان خارجه" است.  روش پژوهش ، تطبیقی - تحلیلی و روش جمع آوری داده ها ، اسنادی (کتابخانه ای) با بهره گیری از رویکرد بولین برای جستجوی منابع اولیه و ثانویه بود. پژوهشگران برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش پژوهش تحلیل فلسفی و برای ارایه نتایج از روش چهار مرحله ای جرج بردی سود جستند. اولین یافته نشانگر آن است که سنت شناختی در آموزش زبان از لحاظ زمانی بر سنت فرافرهنگی تقدم دارد. دومین یافته آشکار ساخت که رویکرد شناختی " زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم " ، هنوز متاثر از آبشخورهای فکری فلاسفه ای همچون دکارت ، لاک و هیوم می باشد ، در حالی که رویکرد فرافرهنگی از نظریات حوزه های مختلف معرفتی و بین رشته ای فیض می برد. دیگر یافته تاکید می ورزد که رویکرد فرافرهنگی در تبیین ضرورت یادگیری زبان انگلیسی به عنوان زبان بین المللی از سازه های نظری مهمی همچون مفهوم سازی و طرحواره های فرهنگی استفاده کرد تا نشان دهد نگاه سیاست گزاران وبرنامه ریزی درسی به آموزش زبان انگلیسی باید از قلمرو فکری محدود تقسیم بندی زبان ها به " زبان اول و زبان دوم " خارج شود. بر اساس این یافته ها ، به برنامه ریزان درسی ایران پیشنهاد می گردد با کسست از رویکرد شناختی ، رویکرد فرافرهنگی "آموزش زبان انگلیسی به منزله زبان بین المللی " را در تدوین اسناد بالادستی و سیاست های آموزشی مدنظر قرار دهند چون اصول حاکم بر رویکرد فرافرهنگی با واقعیت های زندگی در هزاره جدید همخوانی بیشتر دارد.