شناسایی عوامل فردی موثر بر تمایل به نهی از منکر و سنجش آن در فساد اداری

هدف اولیه پژوهش حاضر شناسایی عوامل موثر بر تمایل به نهی از منکر در فساد اداری است. در ادامه مطالعه، میزان تاثیرگذاری عوامل موثر نیز شناسایی می‎شود.

طرح پژوهش/ روش‎ شناسی/ رویکرد: 

نوع روش پژوهش کاربردی، اکتشافی، توصیفی، پیمایشی، علی و میدانی است. با مرور ادبیات پژوهش، عوامل موثر بر تمایل به نهی از منکر شناسایی می‎شوند. ابزار گردآوری داده‎ها پرسشنامه است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کارکنان یک سازمان عمومی است که به شیوه تصادفی نظام‎مند 228 نفر نسبت به تکمیل پرسشنامه اقدام نمودند. برای تجزیه‎وتحلیل داده‎ها از تکنیک‎های آماری تحلیل عاملی اکتشافی، تحلیل رگرسیون چندمتغیره خطی، و آزمون T مستقل استفاده شده است.

یافته ‎ها: 

بر اساس تحلیل عاملی اکتشافی، شش عامل موثر بر تمایل به نهی از منکر شناسایی شدند که عبارت‎اند از توجه به اخلاق، رفتار مسیولان، آموزش، همت، ترس، و رواج منکر. همچنین، بر اساس نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون مشخص شد که عوامل توجه به اخلاق، رفتار مسیولان، آموزش، همت، و اتخاذ بهترین روش در نصیحت دیگران بر تمایل به نهی از منکر تاثیر مثبت دارند. همچنین، بر اساس نتایج حاصل از آزمون T مشخص گردید که میزان تمایل به نهی از منکر در فساد اداری در سطح مطلوبی نبوده است.

ارزش/ اصالت پژوهش: 

در کشور ایران کم‎تر به موضوع امر به معروف و نهی از منکر به صورت میدانی پرداخته شده است. پژوهش فعلی می‎کوشد یکی از مفاهیم نظام ارزشی (نهی از منکر) را در قالب پژوهش کمی مورد بررسی قرار دهد.

پیشنهادهای اجرایی: 

می‎توان از نتایج این پژوهش در جهت کاهش میزان فساد اداری در سازمان دولتی و عمومی و خصوصی استفاده نمود.