نقش میانجی طرحواره های ناسازگار اولیه در رابطه سبک های دلبستگی و مکانیزم های دفاعی با نشانه های اختلال استرس پس از سانحه در زنان متاهل سیل زده شهرستان آق قلا

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی طرحواره های ناسازگار اولیه در رابطه سبک های دلبستگی و مکانیزم های دفاعی با نشانه های اختلال استرس پس از سانحه در زنان متاهل سیل زده شهرستان آق قلا بود. روش پژوهش توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری شامل زنان متاهل سیل زده شهرستان آق قلا در سال 1398بود که در مراکز بهداشت شهری و خانه های بهداشت روستایی، دارای پرونده سلامت بودند. تعداد 379 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل فهرست اختلال استرس پس از ضربه (PCL) ودرز و همکاران (1993)، پرسشنامه سبک های دفاعی (DSQ) اندروز و همکاران (1993)، پرسشنامه دلبستگی بزرگسالان (AAQ) هازان و شاور  (1987) و فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ (YSQ SF) یانگ (1994). از تحلیل معادلات ساختاری برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر مستقیم دلبستگی ایمن (02/0=P) و مکانیزم های دفاعی روان رنجو ر(006/0=P) و اثر غیرمستقیم دلبستگی اضطرابی و مکانیزم های دفاعی رشدنایافته با میانجی گری طرحواره های ناسازگار اولیه بر نشانه های اختلال استرس پس از سانحه معنادار بود (01/0=P). اگرچه اثر معناداری برای دلبستگی اجتنابی و مکانیزم های دفاعی رشدیافته مشاهده نشد، اما مدل پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود. نتیجه پژوهش بیانگر نقش تبیین کننده طرحواره های ناساگار اولیه در نشانه های اختلال استرس پس از سانحه در زنان ساکن آق قلا  با توجه به دلبستگی و مکانیزم های دفاعی بود.