نقد زیبا شناسی فلسفی داستان بوتیمار به مثابه اثر هنری

زیبایی شناسی، حوزه درک و لذت بردن از اثر هنری از سوی مخاطب است. ذوق هنری فاعل و ناظر، هر دو در نقدهای زیباشناختی در نظر گرفته می شود. زیباشناسی زنانه نگر، جامعه نگر و زندگی روزمره سه جنبه جدید  زیباشناختی در انواع مولفه های زیبا شناسانه نوین هستند که در این مقاله معرفی می شوند. با نظر به این که کالینگوود زبان و بیان عاطفی را ممتازترین ویژگی هنر می داند، در این مقاله، داستان به مثابه هنر بدون توجه به احساسات هنرمند، با رویکرد شیوه بیان و انتقال احساسات زیباشناختی به مخاطب تحلیل شده است. در این نوشتار رابطه من و دیگری، زیباشناسی زنانه نگر و زندگی  روزمره با تامل بر «اصل بیان هنری» در نمونه انتخابی بررسی شده است. همچنین با تکیه بر نظر دیویی که تجربه را نشانه تعامل انسان  با محیط می داند، بیان احساس شخصیت های داستان و باورپذیری آن برای مخاطب شرح داده شده است. نمونه انتخابی بوتیمار اثر بهناز علی پور گسکری است که متنی چند صدایی از دو فرهنگ هندی و ایرانی است و فضای آن مستعد نقد زیباشناختی بوده است. این مقاله یک الگوی تلفیقی از کاربرد مولفه های زیباشناختی فلسفی در نقد به دست می دهد.