پیش بینی تاثیر رابطه والد-فرزند بر اختلالات رفتاری به واسطه شادکامی در نوجوانان

شادکامی و نشاط نیز یکی از مهم ترین نیازهای روانی بشر هستند که تاثیر عمده ای در شکل گیری شخصیت و سلامت روان دارد؛ بنابراین پیش بینی تاثیر رابطه والد- فرزند بر اختلالات رفتاری به واسطه شادکامی در نوجوانان بود.

پژوهش حاضر از نوع توصیفی- پیمایشی می باشد. جامعه آماری شامل نوجوانان 12 تا 15 سال مشغول به تحصیل در مدارس دخترانه و پسرانه مقطع متوسطه دوره اول شهر تهران بود. حجم نمونه 629 نفر که 320 دختر و 309 پسر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. با استفاده از تکمیل پرسشنامه های رابطه والد و فرزند مارک فاین، اختلالات رفتاری کوای و پترسون و شادکامی آکسفورد و در مدت 2 ماه داده ها به دست آمد و داده ها بررسی و جمع آوری شد. جهت بررسی روابط بین خرده مقیاس ها و متغیرهای میانجی از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری روابط تحلیل شد. تحلیل ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS.26 و Amos.24 صورت گرفت.

نتایج نشان داد که اثر غیر مستقیم رابطه والد-فرزند به واسطه شادکامی بر اختلالات رفتاری برابر 16/0- و اثر کل 24/0- است. اثر غیرمستقیم رابطه والد-فرزند بر اختلالات رفتاری با نقش واسطه ای شادکامی معنادار است (01/0≥P، 10/0- =IE).

نتیجه گیری: 

شادکامی یکی از مهم ترین نیازهای روانی بشر هستند که تاثیر عمده ای در شکل گیری شخصیت و روان دارد و شادکامی والدین مخصوصا تاثیر بسزایی در ایجاد حس امنیت و رضایت از زندگی در فرزندان دارد، این امر باعث از بین رفتن تعارض روابط والد و فرزند می شود و سرآغاز جلوگیری از ابتلای نوجوانان به اختلالات رفتاری می باشد.