اثربخشی زوج درمانی بر علائم افسردگی و عملکرد جنسی در زنان آسیب دیده از خیانت همسر

زوج درمانی مبتنی بر مدل طرحواره یکی از رویکردهای شناخته شده و کارآمد در زمینه ی مشکلات زناشویی است؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی براساس مدل طرحواره بر علایم افسردگی و عملکرد جنسی در زنان آسیب دیده از خیانت همسر در شهر بوشهر بود.

این پژوهش، در گروه پژوهش های نیمه آزمایشی قرار می گیرد. جامعه ی آماری شامل زنان آسیب دیده از خیانت همسر شهر بوشهر بود که در سال 1397 به منظور حل مشکلات زناشویی خود به مراکز مشاوره ی اداره بهزیستی و تحت نظارت آن اداره در شهرستان بوشهر مراجعه کردند که تعدادشان برابر با 120 نفر بود. از این جامعه 30 زوج به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل گمارده شدند. پروتکل زوج درمانی براساس دیدگاه یانگ (2007) در ده جلسه ی 120 دقیقه ای در مدت یک ماه تنظیم شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه افسردگی بک و استیر (1996) و عملکرد جنسی روزن و همکاران (2000) بود.

نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که زوج درمانی براساس مدل طرحواره اثر معنی داری بر کاهش علایم افسردگی و بهبود عملکرد جنسی زنان آسیب دیده از خیانت همسر داشته است. براساس ضریب اندازه اثر، 1/71 درصد واریانس متغیرهای وابسته علایم افسردگی و عملکرد جنسی توسط متغیر مستقل زوج درمانی براساس مدل طرحواره قابل تبیین است.

بکارگیری زوج درمانی مبتنی بر طرحواره می تواند نقش بسزایی در کاهش افسردگی و بهبود عملکرد جنسی زنان آسیب دیده از خیانت همسر ایفا نماید.