اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر خود شفقت ورزی بر مدیریت عواطف و خودپنداره دختران تک والد

درمان گروهی مبتنی بر خود شفقت ورزی بر مدیریت عواطف و خود پنداره گامی موثر در کاهش مشکلات مرتبط با سلامت روان آنان در اختیار درمانگران قرار می دهد. بنابراین هدف این پژوهش، تعیین تاثیر درمان گروهی مبتنی بر خودشفقت ورزی بر مدیریت عواطف و خودپنداره دختران تک والد بود.

در این پژوهش نیمه تجربی، جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر تک والد متوسطه دوم شهر مشهد در سال تحصیلی 1399-13400 تشکیل دادند که 30 نفر از این دانش آموزان به شیوه نمونه گیری هدفمند و بر اساس ملاک های ورود به پژوهش انتخاب گردیده و به تصادف در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل جای دهی شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه مدیریت عواطف ویلیام و کمپبل (1997) و خودپنداره راگرز (1957) استفاده گردید و گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت درمان گروهی مبتنی بر خود شفقت ورزی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تی مستقل استفاده شد.

یافته ها:

 نتایج نشان داد، درمان گروهی مبتنی بر خود شفقت ورزی بر افزایش مدیریت عواطف و خودپنداره مثبت موثر است و آزمودنی های گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل، افزایش معنی داری را در مدیریت عواطف و خودپنداره از خود نشان داده اند.

نتیجه گیری: 

نتیجه این پژوهش نشان می دهد که می توان از رویکرد خود شفقت ورزی در افزایش مدیریت عواطف و خود پنداره دختران تک والد استفاده نمود و ضمن اثرگذاری بر این متغیرها، از بروز مشکلات رفتاری و آسیب های اجتماعی که این دختران را تهدید می نماید، پیشگیری نمود.