تحلیل مفهوم اعمال صالح و حسنات در قرآن کریم بر اساس نظریه ایزوتسو

اعمال انسان، موجب سعادت و شقاوت او در دنیا و آخرت شده، و چون انسان زندگی ابدی در پیش دارد، چگونگی عمل او در دنیا، و فراهم آوردن توشه برای آخرتش، حایز اهمیت است. قرآن برای نظام مندکردن ذهن مخاطب و ایجاد تحول در اندیشه مخاطب از شبکه معنایی گسترده ای بهره گرفته است. مقاله حاضر بر آن است با شیوه تحلیلی و توصیفی به معناشناسی حسنات و اعمال صالح در قرآن، با رویکرد نظریه معنا شناسی ایزوتسو- که با تحقیق در واژگان، طرز نگرش قرآن بدان ها را کشف می کند- بپردازد. بررسی حوزه معنایی این دو واژه در قرآن نشان می دهد مفاهیم حسنات و اعمال صالح از پر بسامدترین واژگان قرآنی است که بین آنها رابطه عموم خصوص مطلق بر قرار است، زیرا دامنه حسنات عام بوده و اعمال صالح و ثواب را شامل می شود. در حالی که برخی از حسنات عمل صالح محسوب نمی شوند. به همین دلیل کلماتی که نقش قطعی در ساختن جهان بینی قرآن دارد، کلمات کلیدی قرآن خوانده شده، و هر کدام از این کلمات زیرمجموعه هایی دارند که با آن کلمه کلیدی در ارتباط است