ارزیابی تاثیر نماد معنوی نور طبیعی در فضاهای عبادی (مسجد) بر تاب آوری معنوی کاربران از طریق نقش واسط هوش معنوی، مورد مطالعه: مساجد دوره قاجاریه شیراز

یکی از اساسی ترین و تعیین کننده ترین عوامل تبیین سلامت روح و روان افراد، تاب آوری معنوی است. تاب آوری معنوی باعث می شود افراد در شرایط سخت چالشی و با وجود عوامل خطرافزا، از ظرفیت های درونی خود که موهبتی الهی می باشند در جهت دست یابی به پیشرفت و بالندگی فردی در زندگی روزمره استفاده کنند و از این مشکلات به عنوان فرصتی برای توانمند سازی و ارتقای کیفی زندگی خود در راستای جاودانگی بهره جویند. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی تاثیر نماد معنوی نور طبیعی در فضای عبادی (مسجد) بر تاب آوری معنوی کاربران از طریق نقش واسط هوش معنوی می باشد. روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر، شامل کاربران مساجد منتخب تحقیق حاضر می باشند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از فرمول کوکران (171 نفر) انتخاب شدند. در این پژوهش از سه پرسش نامه نمادپردازی معنوی، هوش معنوی و تاب آوری به عنوان ابزار پژوهش استفاده شده است که ضریب پایایی آن ها به ترتیب 0.81، 0.78 و 0.80 می باشد. داده های حاصل با آزمون همبستگی و رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS20 تجزیه و تحلیل گردید. نتایج تحقیق نشان داد که بین نمادپردازی معنوی با هوش معنوی و تاب آوری افراد رابطه مثبت وجود دارد و متغیرهای نمادپردازی معنوی و هوش معنوی، توان پیش بینی تاب آوری را دارند. هم چنین در بین نمادهای معنوی مساجد، نماد «نور» سهم بیش تری را در تبیین هوش معنوی دارد. با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، نمادپردازی معنوی به ویژه با نور طبیعی در فضاهای عبادی ضمن فعالسازی بخش خودآگاه ذهن، در کارکرد هوش معنوی موثر واقع شده و بستر لازم برای ایجاد تاب آوری افراد را فراهم می نماید.