بررسی و مقایسه نقش زیرساخت های شهری در تشکیل شبکه سبز شهری

گسترش فضای سبز شهری و ایجاد شبکه ای از فضاهای سبز در سطح شهر، علاوه بر رفع نیازهای شهروندان به تفریح و ارتباط با طبیعت، از طریق کمک به کاهش آلودگی هوا، ارتقای تنوع زیستی، ایجاد تنوع و استفاده از اراضی زراعی و باغی موجود، برای ایجاد اکوسیستم های فعال شهری به گسترش ارتباطات اجتماعی، بهبود امنیت و رونق اقتصادی باغ ها و زمین های کشاورزی کمک می کند. به عنوان یک زیرساخت سبز می تواند بر پویایی و پایداری شهرها تاثیر بگذارد. در این پژوهش مولفه های زیرساختی تاثیرگذار بر تشکیل شبکه سبز و بررسی های خدمات اکوسیستمی ارایه شده توسط آن ها از پژوهش های پیشین با استفاده از اسناد و مدارک کتابخانه ای استخراج گردید. سپس میزان تمرکز بر این مولفه ها در 25 نمونه موردی شبکه سبز شهری در جهان مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. روش تحقیق این پژوهش توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی است. روش نمونه گیری هدفمند مورد استفاده قرار گرفت. ارزیابی و امتیازدهی به نمونه ها در مقیاس لیکرت پنج طیفی صورت گرفته است. نتایج این بررسی ها نشان می دهد که در نمونه های موفق گسترش زیرساخت های سبز و تشکیل شبکه های سبز شهری، مولفه های اساسی در بخش های زیرساختی و خدماتی وجود دارد که برای شکل گیری شبکه سبز و گسترش آن ضروری است، که در بخش یافته ها و نتیجه گیری تحقیق ذکر شده است. علاوه بر این، با توجه به رابطه ساختار و ارایه خدمات، نتایج بررسی ها نشان می دهد، لزوما وجود زیرساخت های مرتبط با برخی خدمات اکوسیستمی منجر به ارایه آن خدمت نخواهد شد و زمینه های تاثیرگذار جانبی در ارایه کارآمد خدمات اکوسیستمی نقشی اساسی دارند.