تاثیر عصاره ی الکلی برگ گزنه، بر تغییرات هیستومورفولوژی و ساختاری حین ترمیم زخم پوستی در موش صحرایی

گزنه (Urtica dioica) یکی از مهم ترین گیاهان بومی است که برای درمان انواع بیماری ها مورد استفاده قرار می گیرد، اما اطلاعات محدودی در مورد اثرات مفید آن بر تغییرات بافت شناسی پوست در طول بهبود زخم در دسترس است.  در مطالعه ی حاضر اثرات کرم الکلی 5 درصد و 10 درصد عصاره ی برگ گزنه به عنوان یک داروی آزمایشی در بهبود زخم مورد بررسی قرار گرفت.  موش های صحرایی به تعداد 30 عدد به طور  صادفی به پنج گروه آزمایشی تقسیم شدند.  ناحیه پشت حیوانات با استفاده از دستگاه پنچر زخمی شده بود.  سپس همه ی آن ها دو بار در روز به مدت دو هفته تحت درمان قرار گرفتند.  گروه کنترل در محل زخم نرمال سالین دریافت کردند.  گروه شم حلال یوسرین و گروه فنی تویین پماد 1 درصد دریافت کردند.  دو گروه آزمایشی عصاره گزنه 5 و 10 درصد را دریافت کردند.  در نهایت 14 روز پس از شروع مطالعه تغییرات بافتی در پوست محل زخم، مقدار بافت گرانوله، بلوغ فیبروبلاست بافت گرانوله، رسوب کلاژن، اپیتلیال شدن مجدد، نیوواسکولاریزاسیون، محتوای هیدروکسی پرولین و درصد بهبود زخم در گروه های مختلف آزمایش های مختلف مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در روز 14 آزمایش، گروه های تیمار شده با فنی تویین و عصاره ی گزنه در مقایسه با گروه گروه کنترل تاثیر بهتری بر بهبود زخم داشتند.  محتوای هیدروکسی پرولین در زخم های خشک شده در گروه های تحت درمان با عصاره ی گزنه در مقایسه با گروه کنترل به طور قابل توجهی افزایش یافت.  این یافته ها در گروه تحت درمان با عصاره ی 10 درصد به طور قابل توجهی بهتر از گروه تحت درمان با عصاره ی 5 درصد بود.  این نتایج با تصاویر بافت شناسی نیز به خوبی تایید شدند.  با توجه به نتایج به دست آمده، عصاره ی گزنه تا حدودی شبیه به داروهای شیمیایی رایج ترمیم کننده زخم مانند فنی تویین، تاثیر مثبتی بر تغییرات پوستی حین بهبود زخم داشته و این اثرات وابسته به دوز بوده است.