بوطیقای آخرالزمان در تخیل محیط زیستی امروز فرانسه

تخیلات محیط زیستی معاصر یا آن دسته از متون روایی که در آن به نحوی از انحا با روایتی از موضوعی مربوط به محیط زیست سر و کار داریم، در روزگار ما تبدیل به یکی از جایگاه های اصلی مضامین آخرالزمانی شده اند. ترس از آخرالزمان محیط زیستی، فارغ از خاستگاهش، امروزه ترسی همه گیر است و نباید از خاطر برد که محیط زیست به مثابه ی ایدیولوژی بیش از هر زمان دیگری در حال تبدیل شدن به گفتمانی غالب و گاها تمامیت خواه است : نوعی ایدیولوژی که مبشران و انذار دهندگان، کتب مقدس و مومنان و مبارزان مخصوص به خود را داراست. در عین حال اما، به لطف پیشرفت های علوم انسانی و نیز مطالعات ادبی معاصر، مخصوصا مطالعات در زمینه ی بازنمود ها و گفتمان ها، می دانیم که ساخت، انتخاب و چینش تصاویر و یا بازنمود های امر واقع که شکل دهنده ی فهم انسان از واقعیت پیرامونی ست نمی تواند فارغ از میراث و تجارب فرهنگی یک عصر یا یک ملت یا حتی فارغ از پارادایم های علمی یا سیاسی در یک بازه ی زمانی مشخص باشد. در همین معنا، با موضوع قرار دادن بوطیقای آخرالزمان، بر آن شدیم تا ضمن تلاش برای بررسی چند و چون تخیلات آخرالزمانی محیط زیستی در چند اثر ادبی معاصر فرانسه، با تکیه بر ابزارهای نقد ادبی متنی و سبک شناختی و نیز تحلیل گفتمان ادبی تا حد امکان بر جنبه های فرهنگی روایت آخرالزمان روشنی کوچکی بیافکنیم.