ارزیابی سامانه های مختلف برداشت بادام زمینی و انتخاب بهترین سامانه بر اساس شاخص های مهم زیستی

برداشت محصول بادام زمینی، بخاطر دشواری های خاص خود، با تلفات چشم گیری همراه است که این خود همراه با اثرات سوء زیست محیطی مستقیم و غیرمستقیم می باشد. برداشت بادام زمینی در مغان به چهار روش دستی، نیمه مکانیزه، مکانیزه کششی و کمباین انجام می گیرد. هر یک از این روش ها دارای ویژگی های منحصربه فردی می باشند. در این پژوهش ضمن ارزیابی شاخص های مهم از جمله افت کمی، افت کیفی، ظرفیت واقعی مزرعه ای، تعداد کارگر مورد نیاز، هزینه عملیات برداشت و هزینه ماشین آلات مورد نیاز، بهترین سامانه برداشت با در نظر گرفتن اهمیت اثرات زیست محیطی و با استفاده از روش ماتریس تصمیم گیری چندمعیاره معرفی گردید. نتایج نشان داد کمترین مقدار افت کمی برای روش دستی و بیشترین مقدار از آن روش نیمه مکانیزه است و برداشت دستی و نیمه مکانیزه دارای بالاترین شاخص کیفیت برداشت و کمترین مواد غیردانه ای بودند. همچنین سامانه برداشت مکانیزه کمباینی و برداشت دستی به ترتیب دارای بالاترین و کمترین ظرفیت واقعی مزرعه ای بودند. روش برداشت دستی ضمن نیاز به کارگر زیاد نسبت به سایر روش ها، بیشترین هزینه عملیات برداشت را نیز داشت. نتایج استفاده از روش تاپسیس نیز نشان داد که با در نظر گرفتن همه شاخص ها، سامانه برداشت مکانیزه کششی با مقدار 79/0=CL* در جایگاه اول و برداشت دستی در جایگاه آخر این بررسی قرار دارد.