سنجش زیست پذیری محلات شهری با تاکید بر بعد زیست محیطی (مطالعه موردی منطقه 3 شهراردبیل)

به دنبال افزایش جمعیت شهرها و توسعه زندگی شهرنشینی، شهرها همواره با انواع مشکلات کالبدی، اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی مواجه بوده اند.امروزه رفع این معضلات به مهم ترین چالش های برنامه ریزان شهری تبدیل شده است. در این راستا برنامه ریزی با رویکرد زیست پذیری شهری می تواند ظرفیت های لازم را برای مقابله با این معضلات ایجاد نماید. بنابراین هدف این پژوهش، سنجش زیست پذیری محلات شهری با تاکید بر بعد زیست محیطی می باشد که به صورت موردی در منطقه 3 شهراردبیل انجام شده است. به منظور تعیین میزان زیست پذیری محلات مورد مطالعه به لحاظ بعد زیست محیطی 4 شاخص (کیفیت بصری، کیفیت فضای سبز، آلودگی، نظافت و پسماند) و 30 گویه به کار گرفته شده است. در ادامه برای شاخص سازی و انجام محاسبات از نرم افزار Excel استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل تصمیم گیری چند معیاره SAW استفاده شده است. براساس نتایج حاصله از مدل SAW ، شهرک حافظ با امتیاز (727/0) بهترین وضعیت را در بین محلات مورد مطالعه داراست و بعد از آن شهرک های رضوان با امتیاز (694/0)، آزادی (681/0)، آزادگان (678/0)، در مرتبه دوم تا چهارم وضعیت مطلوب قراردارند و محلات ملاباشی و ملایوسف به ترتیب با کسب امتیازهای (275/0) (265/0) در نامطلوب ترین وضعیت، شهرک امام رضا (ع) و جانبازان نیز با کسب امتیاز برابر (682/0) در رتبه یکسان قرار گرفته اند. بر اساس یافته های پژوهش میانگین کل زیست پذیری منطقه 3 شهر اردبیل برابر با 24/3 و بالاتر از حد متوسط 3 می باشد. در این میان از آن جایی که شهرک حافظ، رضوان، آزادی و آزادگان جزء طبقات برخوردار شهری می باشند بیشترین تاثیر مثبت و محلات ملاباشی و ملایوسف به عنوان محلات فرودست و سکونتگاه های غیررسمی، بیشترین تاثیر منفی را بر سطح زیست پذیری کل منطقه داشته است.