بررسی اثرات آلیسین روی نفوذپذیری سد خونی-مغزی، نمره نورولوژیکی و ادم مغزی به دنبال القای ترومای مغزی به روش مارمارو در موش صحرایی نر: یک مطالعه رفتاری، بیوشیمیایی و هیستولوژیکی

آلیسین دارای طیف گسترده‎ای از عملکردهای دارویی است که همه آن‎ها را می‎توان در فعالیت‎های ضد التهابی، آنتی‎اکسیدانی، ضدقارچی و ضدتومور نشان داد، لذا در این مطالعه نقش محافظت نورونی آلیسین در فرایند ضربه مغزی منتشر در موش صحرایی و هم چنین تاثیر آن بر روی میزان اینترلوکین‎ها و تغییرات هیستولوژیکی مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و روش ها: 

در این مطالعه مداخله ای تجربی، 56 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار پس از القای بیهوشی و کانول‎گذاری در نای، تحت ضربه مغزی کنترل شده منتشر به روش مار مارو قرار گرفتند و 30 دقیقه بعد به رت‎‎ها داروی آلیسین با دوزهای مختلف به صورت داخل صفاقی تزریق شد. در زمان های قبل از ضربه، بلافاصله پس از به هوش آمدن پس از القای ضربه، 24، 48 و 72 ساعت بعد از ضربه Veterinary Coma Scale و تست های حرکتی و تعادلی Beam Walk و Beam Balance از رت ها گرفته و ثبت شد.

یافته ها:

 آلیسین در دوزهای 25 و 50 mg/kg می تواند اختلاف موارد ذکرشده  را نسبت به گروه کنترل (Sham و Intact) کم تر کند (0/001>P). لازم به ذکر است آلیسین در دوز 25 mg/kg موثرتر بوده است (0/0001>P).

براساس این مطالعه می توان دریافت که آلیسین دارای اثرات محافظت نورونی در مغز بود و توانسته بر روی پیامدهای ناشی از ضربه مغزی اثر بگذارد و هم چنین می تواند موجب کاهش ادم مغزی، تسریع در بهبود وضعیت سد خونی- مغزی و نمرات نورولوژیکی و تعادلی شود.