یادگیری و رضایت مندی کارورزان ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از ارائه درس ارتوپدی به دو شیوه ی آموزش سنتی و ترکیبی

 آموزش پزشکی بالینی به سبب اثرگذاری نهایی در بهبود مراقبت از بیماران و کیفیت خدمات درمانی از اهمیت به سزایی برخوردار است. این مطالعه با هدف مقایسه یادگیری و رضایت‌مندی کارورزان ارتوپدی دانشگاه علوم اصفهان به دو روش آموزش سنتی و ترکیبی در سال تحصیلی 1397 انجام شد.

روش‌ها:

 این پژوهش، یک مداخله آموزشی با طرح پس آزمون در سال تحصیلی 1397 بود که روی 106نفر از کارورزان بخش ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. نمونه‌ها به صورت در دسترس انتخاب و با شیوه متوالی و غیر تصادفی به دو گروه آموزش ترکیبی (مجازی و بالینی) و آموزش سنتی (بالینی) تقسیم شدند. نمرات امتحان آسکی پایان بخش جهت بررسی میزان یادگیری و پرسشنامه محقق ساخته ابزاری جهت سنجش رضایت‌مندی آموزشی بود. سطح معنا داری کم‌تر از 05/0 در نظر گرفته شد.

 میانگین و انحراف معیار نمره امتحان آسکی گروه آموزش سنتی (21/2±81/17) و گروه آموزش ترکیبی (76/1±75/17) واختلاف معنادار نداشت (85/0=P). از نظر نمره کل رضایت‌مندی آموزشی و زیرگروه های آن شامل توانایی علمی ، پویایی و علاقه‌مندی، تقویت انگیزه و توانایی های علمی دانشجویان، ارتباط بین استاد و دانشجو در بخش و خارج از بخش، سیستم ارزیابی و بازخورد، برنامه‌ریزی درسی، مسایل اخلاقی و نظم و مقررات آموزشی  اختلاف معناداری بین نمره گروه آموزش سنتی (83/24±04/116) و گروه آموزش ترکیبی (53/26±71/147) دیده شد (001/0 < P).

نتیجه‌گیری: 

با توجه به نتایج این مطالعه و رضایت‌مندی کارورزان به نظر می‌رسد می‌توان با افزایش کیفیت آموزش مجازی و گسترش آن در رشته‌های بالینی پزشکی، به هدف نهایی یعنی بهبود کیفیت آموزشی و اثربخشی آن و همچنین ادامه روند آموزشی در بحران‌هایی مانند پاندمی کووید-19 رسید.