تاثیر 12 هفته تمرینات موازی (هوازی و قدرتی) بر مقادیر miR-155 و پروتئین واکنشگر-C در مردان میانسال چاق

 مقدمه:

 برخی میکرو RNAها (miRNA) توسط بافت آدیپوز ترشح شده، در ارتباطات بین سلولی نقش داشته و یک نقطه ی هدف ارزشمندی به منظور کنترل چاقی و پیامدهای ناشی از آن محسوب می شوند. هدف از مطالعه ی حاضر، تعیین تاثیر دو شیوه ی تمرینی CAST بر مقادیر miR-155 و پروتیین واکنشگر-C (C-reactive protein) CRP در مردان میانسال چاق می باشد.

30 مرد میانسال با میانگین سنی 3/54 ± 44/57 سال و وزنی 8/46 ± 79/103 کیلوگرم، به صورت تصادفی و بر اساس درصد چربی، توان هوازی (VO2max) و یک تکرار بیشینه (1-RM) به سه گروه تمرینی: 1- تمرینات همزمان هوازی و قدرتی در یک روز (CAST1)، 2- تمرینات همزمان هوازی و قدرتی در روز های مجزا (CAST2) و 3- گروه شاهد تقسیم شدند. نمونه های خونی 48 ساعت قبل و بعد از 12 هفته تمرینات همزمان، به منظور تحلیل تغییرات شاخص های miR-155، CRP و گلوکز از آزمودنی ها گرفته شد. آزمون های تحلیل وارایانس (ANOVA) یک راهه با اندازه گیری های تکراری و آزمون تعقیبی Bonferroni به منظور تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شدند.

پس از 12 هفته تمرین، گروه CAST1 کاهش معنی داری را در شاخص های miR-155،  CRPو گلوکز نسبت به گروه کنترل تجربه کردند. همچنین در گروه CAST2، شاخص های miR-155،  CRPو گلوکز نیز نسبت به گروه شاهد به صورت معنی داری کاهش یافتند.

به نظر می رسد که هر دو شیوه ی تمرینی CAST با اثرگذاری بر miR-155، باعث کاهش التهاب ناشی از چاقی شده و مردان میانسال احتمالا بتوانند از هر دو روش تمرینی در جهت جلوگیری از بیماری های سوخت و سازی استفاده کنند.