طبقه بندی حساسیت فیزیکی کرانه های ساحلی استان سیستان و بلوچستان بر اساس شاخص حساسیت محیط زیستی (ESI)

در این مطالعه حساسیت فیزیکی ناحیه کرانه استان سیستان و بلوچستان بر مبنای شاخص حساسیت ESI مورد بررسی قرار گرفت. به-این منظور، شناسایی اولیه نوع ساحل با استفاده از نقشه های زمین شناسی؛ تعیین مناطق تالابی، پهنه های مانگرو و بنادر و سازه های انسان ساخت نیز با استفاده از تصاویر ماهواره ای سنتینل 2 انجام شد. سپس با استفاده از اطلاعات مربوط به انرژی موج منطقه و شیب، نقشه طبقه بندی ناحیه کرانه با استفاده از کدهای نقشه سازی ESI تهیه شد. نتایج به دست آمده نشان داد 10 رتبه از رتبه های ده گانه اصلی و 15 رتبه فرعی از کدهای ارایه شده NOAA در محدوده مطالعه وجود دارد. واحد 9A و 3A به ترتیب با 8/177 و 4/177کیلومتر و واحد 7 با حدود 2/0 کیلومتر به ترتیب بیشترین و کمترین طول کرانه را در برمی گیرند. پهنه بندی حساسیت فیزیکی ناحیه کرانه در پنج طبقه حساسیت خیلی کم، کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد نیز نشان داد طبقه حساسیت خیلی زیاد با مساحت 4768 و طبقه حساسیت متوسط با مساحت حدود 217 هکتار به ترتیب بیشترین و کمترین سطح محدوده مطالعه را شامل می شود. خورهای تنگ باز، گالک، تنگ، گیتو، کرکو، گواتر و باهو و همچنین مناطق دارای پوشش مانگرو از مناطق دارای حساسیت خیلی زیاد هستند. با توجه به اهمیت ساختارهای فیزیکی ناحیه کرانه در سلامت و بقای اکوسیستم ها و زیستمندان منطقه، شناخت حساسیت-های فیزیکی در کنار ارزیابی حساسیت سایر منابع بیوفیزیکی، نقش مهمی در تعیین حساسیت و آسیب پذیری های محیط زیستی منطقه ساحلی این استان داشته و می تواند در مدیریت محیط زیست و مطالعات طرح یکپارچه مناطق ساحلی استان کاربرد داشته باشد.