پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر بر اساس سیستم مغزی رفتاری و ویژگی های شخصیتی با نقش واسطه ای والدگری در دانش آموزان دوره دوم متوسطه استان قم

هدف این پژوهش پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر بر اساس سیستم مغزی رفتاری و ویژگی های شخصیتی با نقش واسطه ای والدگری در دانش آموزان دوره دوم متوسطه استان قم بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان زیر 18 سال دوره متوسطه منطقه 4 استان قم در سال تحصیلی 98- 99 بود.360 نفر به روش نمونهبرداری در دسترس انتخاب و پرسشنامه رفتارهای پرخطر (zadeh mohamady, 2011)، سیستم مغزی رفتاری (Carver, & White, 1994)، سبک های والدگری (Baumrind, 1972) و ویژگی های شخصیتی هکزاگو (Ashnon and Lee, 2000) را تکمیل کردند. بر اساس نتایج این پژوهش، مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار بود. به طور کلی نتایج نشان داد تمام مسیرهای مستقیم معنادار شدند (01/0> P). مسیر غیرمستقیم سبک های والدگری نیز از طریق ویژگی های شخصیتی و سیستم مغزی رفتاری بر رفتارهای پرخطر معنادار بود. مدل ارزیابی شده از برازندگی مطلوبی برخوردار است و گام مهمی در جهت شناخت عوامل موثر بر رفتارهای پرخطر است؛ بنابراین می تواند به عنوان الگوی مناسبی برای تدوین و طراحی برنامه های کاهش رفتارهای پرخطر باشد.