نحوه و علل گسترش تشیع در هند (از قرن هفتم تا دهم هجری قمری)

به درستی نمی توان تاریخ اولیه ورود شیعیان به هند را تعیین کرد، اما ریشه های تاریخی گسترش تشیع در هند را باید مهاجرت برخی از ایرانیان دانست. این مهاجرت ها قبل از حملات مغولان به ایران نیز وجود داشت، اما بعد از آن به دلیل مشکلات به وجودآمده در ایران، گسترش بیشتری پیدا کرد. پس از حملات مغولان به ایران و تا پایان فرمانروایی حکومت مغولان کبیر در هند، حکومت های شیعی مختلفی همچون قطب شاهیان، نظام شاهیان، بهمنیان و عادل شاهیان در هند تشکیل شد. علمای مهاجر ایرانی، هم در تشکیل این حکومت ها و هم در اداره مسایل نظامی، اقتصادی، فرهنگی و بین المللی آن ها نقش بارزی ایفا کردند. همچنین مهاجران ایرانی در کنار فعالیت های سیاسی و حکومتی، در فعالیت های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی جامعه، مثل هدایت و همراهی کردن مردم در زمان ها و مسایل مختلف نقش پررنگی از خود نشان دادند.سوال اصلی پژوهش حاضر این است که تشیع از چه زمانی و به چه شیوه هایی توانسته در میان هندیان نفوذ یابد؟ و سوال دیگر این پژوهش این است که چه سازوکارهایی و از سوی کدام طیف ها در این امر موثر بوده است؟ همچنین بررسی علل و نحوه گسترش تشیع در هند و نیز عملکرد مهاجران ایرانی در زمینه های مختلف فرهنگی، اداری، سیاسی، نظامی، اقتصادی و اجتماعی در حکومت های شیعی تشکیل شده در هند، موضوع این تحقیق است که به روش توصیفی-تحلیلی ارایه می شود.