پیش بینی فضای عاطفی خانواده در دانشجویان براساس تنیدگی ادراک شده و تفکرخودآیند در دوران کرونا

هدف از پژوهش حاضر پیش‌بینی فضای عاطفی خانواده در دانشجویان بر اساس تنیدگی ادراک‌شده و تفکرخودآیند در دوران کرونا بوده است. جامعه‌ی آماری در این پژوهش عبارت است از کلیه‌ی دانشجویان دانشگاه‌ آزاد اسلامی شهر اصفهان در سال تحصیلی 1400-1401 است. حجم نمونه با استفاده از فرمول فیدل و تاباکنیک (2007) حداقل 186 نفر با روش نمونه‌گیری در دسترس تعیین گردید. در پژوهش حاضر علاوه بر اطلاعات دموگرافیک از سه پرسشنامه برای جمع‌آوری اطلاعات نیز استفاده‌شده است؛ مقیاس تنیدگی ادراک‌شده (کوهن، کمارک و مرملستین، 1983)، افکار خودآیند (هولون و کندال، 1980)، جوعاطفی خانواده (هیل برن، 1964) مورداستفاده قرار گرفت. پس از جمع‌آوری پرسشنامه‌ها در بخش داده‌های توصیفی، از میانگین، انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی، از همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان استفاده شد. بین فضای عاطفی خانواده با تفکرخودآیند و تنیدگی ادراک‌شده رابطه‌ی منفی و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون همزمان حاکی از تایید فرضیه پژوهش مبنی بر اینکه تنیدگی ادراک‌شده و تفکرخودآیند در پیش‌بینی فضای عاطفی خانواده دانشجویان در دوران کرونا سهم دارند. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده پیشنهاد می‌گردد که دانشگاه‌ها و نهادهای دولتی، کارگاه‌های آموزشی در زمینه شناخت و کنترل تفکرخود آیند، کلاس‌های آموزشی برای آگاهی‌های لازم فرزند‌پروری برای ایجاد فضای عاطفی خانوادگی سالم و امن برای فرزندان و آموزش مدیریت تنیدگی و راهبردهای مقابله با تنیدگی در دوران بحرانی نظیر کرونا را برگزار کنند.