بررسی قدرت و مکانیسم فعالیت آنتی اکسیدانی ترکیبات پلی فنولی تاکسی فولین، مورین و کورکومین

استرس اکسیداتیو، پدیده ای است که در نتیجه ی افزایش بیش از حد گونه های فعال اکسیژن ایجاد شده و روی فعالیت طبیعی آنزیم ها، پروتیین ها، سلول ها و حتی اندام های موجود زنده، اثر تخریبی می گذارد. مطالعات گذشته ی بسیاری از محققان، بیان گر اهمیت استفاده از ترکیبات طبیعی و عمدتا گیاهی مانند پلی فنول ها، به عنوان راه کاری ایمن در توقف بروز اثرات مخرب استرس اکسیداتیو است. مکانیسم نحوه ی فعالیت غیر آنزیمی این ترکیبات آنتی اکسیدانی، در اغلب موارد به گروه های هیدروکسیل متصل به حلقه بنزن یا آروماتیک، با اهدای اتم هیدروژن به رادیکال های آزاد نسبت داده می شود که در نهایت باعث مهار و خنثی سازی گونه های فعال اکسیژن می شوند. در این مقاله، قدرت آنتی اکسیدانی سه ترکیب پلی فنولی، شامل تاکسی فولین، مورین و کورکومین، در تقابل با ترکیب شیمیایی DPPH به عنوان رادیکال آزاد و بررسی تغییر میزان جذب آن طی واکنش با این ترکیبات گیاهی در یک غلظت پایین و مشخص، بررسی شد. با استفاده از دستگاه الایزا ریدر فلورسانس H4، میزان تغییر جذب رادیکال DPPH به دست آمد و به کمک نرم افزارهای Excel، OriginLab و Graph Pad Prism نتایج سنجیده شد. طبق نتایج به دست آمده، تاکسی فولین به دلیل دارا بودن گروه های متعدد هیدروکسیل متصل به حلقه های فنولی و اتم های اکسیژن متصل به حلقه هتروسیکلیک (حلقه C) و وجود آرایش فضایی اتم های هیدروژن در این حلقه بالاترین قدرت آنتی اکسیدانی را دارد و به دنبال آن کورکومین و مورین در مراتب بعدی قرار می گیرند. داده های این پژوهش، بر اهمیت مصرف محصولات گیاهی مغذی، مانند مرکبات و مغزهای خوراکی و همچنین ادویه های توصیه شده در طب سنتی، مانند زردچوبه، بیش از پیش تاکید می کند.