بررسی تاثیر همه گیری کووید-19 بر بار کاری ذهنی و فرسودگی شغلی کادر درمان: یک مطالعه ی مورد - شاهدی

 پارامترهای روان شناختی از جمله مهم ترین مولفه ها در تعیین کارآیی شغلی کارکنان در محیط های کاری بوده و می تواند به شدت تحت تاثیر بیماری های همه گیر مانند کووید-19 قرار گیرد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر همه گیری کووید-19 بر بار کاری ذهنی و فرسودگی شغلی کادر درمان در ایران انجام شد.
روش کار: این مطالعه ی مورد- شاهدی، در بین پرسنل کادر بهداشت و درمان دو بیمارستان در استان تهران در سال 1400 انجام پذیرفت. کلیه ی کارکنان شاغل در دو بیمارستان به روش سرشماری، وارد مطالعه شدند. تعداد کل افراد مورد مطالعه، 412 نفر بود. برای بررسی بار کاری ذهنی و فرسودگی شغلی به ترتیب از پرسش نامه های بار کاری ذهنی NASA-TLX و پرسش نامه ی فرسودگی شغلی ماسلاچ (Maslach Burnout Inventory) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های Independent t-test و Chi-square تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که میانگین سن، سابقه ی کار، ساعت کار روزانه و شاخص توده ی بدنی کارکنان مورد مطالعه به ترتیب 11/48 ± 36/70 سال، 7/13 ± 12/53 سال، 3/13 ± 9/64 ساعت و 4/73 ± 23/89 کیلوگرم بر متر مربع بود. تفاوت معنی داری بین دو گروه مورد و شاهد در مقادیر بار کاری ذهنی (0/011 = P) و فرسودگی شغلی (0/001 = P)، وجود داشت.
نتیجه گیری: یافته های حاصل از مطالعه ی حاضر نشان داد که شیوع کووید-19 می تواند مقادیر متغیرهای بار کاری ذهنی و فرسودگی شغلی پرسنل بهداشت و درمان را در محیط های درمانی افزایش دهد. بنابراین، انجام اقدامات کنترلی و مداخلات روان شناختی به منظور بهبود سلامت روانی و جسمانی پرسنل و کادر بهداشت و درمان در طی همه گیری کووید-19 کاملا ضروری است.