بررسی کیفیت آموزش بالینی در زمان طغیان کووید-19 از دیدگاه دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اردبیل

اپیدمی کووید-19 بعنوان یک چالش مهم در سیستم های آموزش بالینی است که دانشجویان پرستاری و مربیان را با مشکلاتی در فرآیند یاددهی و یادگیری در محیط بالینی مواجه کرده است. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین کیفیت آموزش بالینی در زمان شیوع کووید-19 از دیدگاه دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اردبیل بود.

 پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی است که با مشارکت 234 نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اردبیل انجام شد. نمونه ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت آموزش بالینی بود. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS-22 با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون) تجزیه و تحلیل شد.

 میانگین نمره کل کیفیت آموزش بالینی دانشجویان پرستاری 13/56±41/91 بود. بیشترین میانگین نمره کیفیت آموزش بالینی مربوط به حیطه برخورد با دانشجو (0/67±1/41) و کمترین مربوط به حیطه نظارت و ارزشیابی (0/77±1/09) بود. بین سنوات تحصیلی دانشجویان با وضعیت کیفیت آموزش بالینی، ارتباط معنی داری وجود داشت (0/001>p).

 کیفیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری، در سطح متوسط قرار داشت. بعد برخورد با دانشجو بیشترین نمره و بعد نظارت و ارزشیابی کمترین نمره را از دیدگاه دانشجویان کسب نمود. پیشنهاد می شود در دوره اپیدمی کووید-19، مداخلات آموزشی لازم جهت ارتقای وضعیت اهداف آموزشی در محیط بالینی، عملکرد بالینی مربیان، برخورد با دانشجو توسط پرسنل درمانی، روند ارزشیابی دانشجویان پرستاری و همچنین ایجاد امکانات رفاهی در مراکز درمانی صورت گیرد.