مطالعه جامعه شناختی خشونت زناشویی و تاثیر شبکه های اجتماعی مجازی بر آن (مطالعه موردی: زوجین شهر تهران)

خشونت خانگی یکی از عوامل مهم ناپایداری خانواده است و آثار مخربی بر جو عاطفی خانواده، فرزندان و همچنین اجتماع دارد و تداوم الگوها و رفتارهای خشن در خانواده می تواند باعث سرایت خشونت به مناسبات اجتماعی گردد. در این بین ظهور شبکه های اجتماعی مجازی تاثیر دوگانه ای بر این پدیده اجتماعی داشته است. هدف این پژوهش بررسی خشونت زناشویی و تاثیر شبکه های اجتماعی مجازی بر آن است. روش پژوهش پیمایش و جامعه آماری شامل افراد متاهل شهر تهران است. حجم نمونه برابر با 340 نفر از زوج های شهر تهران است که با فرمول کوکران محاسبه شده است. روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای است و نمونه های هر خوشه به صورت تصادفی سیستماتیک انتخاب شده است. یافته ها نشان می دهد 93.5 درصد از زوج های تهرانی در یکسال گذشته سطوحی از خشونت زناشویی را تجربه کرده اند. اگر چه شدت خشونت تجربه شده در بین زنان بیشتر از مردان و در بین زوج های میانسال بیشتر از جوانان و بزرگسالان است ولی از نظر آماری تفاوت معناداری بین خشونت تجربه شده مردان و زنان (28/0=p) و گروه های سنی مختلف (974/0=p) وجود ندارد. بر اساس یافته های تحقیق بین خشونت زناشویی با مدت استفاده (145/0=r)، حضور با هویت واقعی (219/0=r) و میزان وابستگی به شبکه های اجتماعی مجازی (128/0=r) رابطه معنادار وجود دارد. تحلیل رگرسیون نشان داد که بهره مندی از شبکه های اجتماعی مجازی 6.8 درصد از تغییرات خشونت بین زوجین را تبیین می کند. از بین ابعاد مختلف شبکه های اجتماعی مجازی متغیرهای مدت استفاده (171/0- =β) و حضور با هویت واقعی در شبکه های اجتماعی مجازی  (189/0- =β) تاثیر منفی بر خشونت زناشویی دارند و باعث کاهش خشونت زناشویی می شوند.