اثر پیشگیری کننده تجویز موضعی محیط کشت بهینه با سلول های بنیادی مزانشیمی (MSC-CM) انسانی بر نوع شبه درماتیت آتوپیک ناشی از DNCB در موش

 درماتیت آتوپیک (AD) بیماری پوستی التهابی مزمنی است که درمان کافی برای آن وجود ندارد. سلول‌های بنیادی مزانشیمی پیش از این نیز برای درمان بیماری‌های التهابی استفاده ‌شده‌اند. در مطالعه حاضر، اثر تجویز محیط کشت بهینه (MSC-CM) با سلول‌های بنیادی مزانشیمی انسان بر نوع AD و ارتباط آن با درد مرکزی، سطح فاکتورهای استرس اکسیداتیو و التهابی در پوست بررسی گردید.

 گونه AD توسط تجویز موضعی محلول حاوی ترکیب 2،4 دی نیترو کلروبنزن 2 درصد (DNCB) روی پوست پشت و گوش موش‌ها ایجاد شد. موش‌ها MSC-CM و کرم بتامتازون را به‌عنوان کنترل مثبت، سه بار در روز به مدت 2 هفته به‌صورت موضعی دریافت کردند. سطح اینترلوکین-4 (IL-4) و مالون دی آلدیید (MDA) پوست در همه گروه‌ها به روش ELISA اندازه‌گیری گردید. تغییر در آستانه درد توسط آزمون پس کشیدن دم ارزیابی شد. تغییرات بافتی پوست بدن و گوش پس از رنگ‌آمیزی بافتی هماتوکسیلین-ایوزین ارزیابی گردید و تعداد ماست‌سل‌ها در برش‌های رنگ‌آمیزی شده با تولوییدن بلو شمارش شدند.

یافته‌ها: 

تجویز موضعی MSC-CM و بتامتازون توانست درد، التهاب و افزایش ضخامت درم در پوست پشت و لاله گوش و همچنین نفوذ سلول‌های ماست در پوست گروه‌های درمان شده با DNCB را کاهش دهد؛ همچنین MSC-CM مشابه با بتامتازون، سبب کاهش سطح IL-4 و MDA پوست گروه‌های دریافت‌کننده DNCB شد.

بحث و نتیجه‌گیری:

 افزایش سطح IL-4 و پراکسیداسیون لیپیدی نقش مهمی در ایجاد ضایعات شبه AD در پوست موش در مدل DNCB ایفا می‌کند و کاربرد موضعی MSC-CM عامل درمانی بالقوه ای برای AD است.