پتانسیل خوردگی میلگرد در ملات های سرباره و پومیس قلیافعال

تحقیقات پیشین نشان داده است که به دلیل چسبندگی مناسب می توان از مصالح قلیافعال به عنوان روکش محافظ سازه های بتنی استفاده نمود و با ایجاد یک لایه سطحی مصالح قلیافعال بر روی بتن، تا حد زیادی از مزایای این تکنولوژی جدید بهره جست. با این حال خواص مکانیکی و دوام مصالح قلیافعال هنوز کاملا مشخص نیست. در این مقاله به بررسی مقاومت فشاری، مقاومت چسبندگی، نفوذ آب تحت فشار و پتانسیل خوردگی نیم پیل ملات های قلیافعال حاوی سرباره و پومیس به عنوان روکش بتن پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد در آزمایش های مقاومت فشاری، مقاومت چسبندگی، نفوذ آب تحت فشار و پتانسیل خوردگی نیم پیل، عملکرد ملات های سرباره قلیافعال مناسب تر از ملات های سیمان پرتلندی بوده و استفاده از هیدروکسیدپتاسیم به عنوان فعالساز و مخلوط 90 درصد سرباره و 10 درصد پومیس به عنوان ماده پایه باعث دستیابی به بیشترین مقاومت فشاری و چسبندگی و کمترین نفوذپذیری و پتانسیل خوردگی میلگرد شده است. پتانسیل نیم پیل اولیه آزمونه های ملات قلیافعال بطور متوسط 1.9 برابر آزمونه های سیمان پرتلندی بوده است. این تفاوت نشان می دهد معیارهای ارایه شده در استاندارد ASTM C876 در خصوص ارتباط خطر خوردگی میلگردها و میزان پتانسیل نیم پیل برای آزمونه های قلیافعال قابل استفاده نبوده و نیاز است محدوده های دیگری برای مصالح قلیافعال ارایه گردد. همچنین بدلیل رسانایی بسیار متفاوت ملات های قلیافعال و سیمان پرتلندی، اعمال اختلاف پتانسیل به منظور تسریع نفوذ یون های کلراید و مقایسه عملکرد محصولات قلیافعال با سیمان پرتلندی روش مناسبی نمی باشد. ولی این روش برای مقایسه چندین طرح ملات قلیافعال مناسب بوده و روند نتایج آن مطابق با آزمایش های تسریع نشده بوده است.