رویکرد جدید حذف میکروارگانیسم های عامل فرسودگی آثار تاریخی سنگی به وسیله بیوسایدها

فرسودگی زیستی میراث فرهنگی پدیده ای جهانی است که ارتباط نزدیکی با حضور ماکروارگانیسم و میکروارگانیسم هایی مانند باکتری ها، آرکی ها، قارچ ها و گلسنگ ها و متابولیت های آنها دارد. چنین جوامعی به آسیب فیزیکی و شیمیایی و همچنین تغییر زیبایی در آثار فرهنگی منجر می شوند. برای کنترل فرسودگی زیستی ناشی از رشد میکروارگانیسم های میراث فرهنگی، از مواد ضدعفونی کننده مختلف استفاده شده است. این مطالعه بر استفاده موثرتر از ضدعفونی کننده های شیمیایی متداول در حوزه حفاظت از میراث فرهنگی متمرکز شده و روشی برای کاهش میزان مصرفی میزان ضدعفونی کننده ها در کنترل رشد و حذف میکروارگانیسم ها پیشنهاد کرده است که به کاهش آسیب های زیست محیطی منجر می شود.

مواد و روش‏‏ها:

 در این مقاله اثرات ضدمیکروبی ضدعفونی کننده های متداول ازجمله کلرید بنزالکونیوم، ایزوتیازولینون، فرمالین، گلوتارآلدیید و پودر ضدعفونی کننده مبتنی بر اکسیژن علیه باکتری ها و قارچ های جداشده از سنگ آرامگاه کوروش بزرگ با روش میکروبراث بررسی شدند. سپس اثر ترکیبی ضدعفونی کننده ها با استفاده از روش چکربورد مطالعه شد.

نتایج آزمون ها نشان دادند گلوتارآلدیید و پودر ضدعفونی کننده مبتنی بر اکسیژن، MIC بیشتری نسبت به سایر ضدعفونی کننده ها یعنی کلرید بنزالکونیوم، ایزوتیازولینون و فرمالین داشتند.

بحث و نتیجه ‏گیری:

 نتایج نشان دادند تمام ضدعفونی کننده های انتخاب شده در این مطالعه، اثرات ضدمیکروبی قابل قبولی بر میکروارگانیسم های جداشده از سنگ آرامگاه کوروش داشتند و ترکیب ضدعفونی کننده ها موجب شد مقدار کمتری از این مواد شیمیایی استفاده شود که به لحاظ زیست محیطی بسیار حایز اهمیت است.