تاثیر پیش تیمار زیستی قارچ های تریکودرما و آسپرژیلوس در افزایش آستانه تحمل جذب روی در گیاه گندم

به منظور بررسی تاثیر پیش تیمار زیستی بذر گندم با قارچ های تریکودرما و آسپرژیلوس همراه با سولفات روی بر بهبود شاخص های جوانه زنی و میزان آستانه تحمل گیاهچه ها به عنصر روی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل شش سطح عنصر روی (صفر، 6/0، 6، 60، 300 و 600 میلی گرم در لیتر) و چهار تیمار قارچی (عدم تلقیح و تلقیح قارچ‏های Trichoderma harzianum، Trichoderma longibrachiatum و Aspergillus niger) بود. نتایج نشان داد که تیمارهای قارچی سبب افزایش قابل ملاحظه در فعالیت آنزیم آنتی اکسیدانی سوپراکسیددیسموتاز ساقه چه شدند. از طرفی بر اساس نتایج به دست آمده همزیستی گیاهچه های گندم با قارچ های تریکودرما و به ویژه قارچ آسپرژیلوس موجب کاهش میزان پراکسیداسیون لیپیدی غشاء در تمامی سطوح کاربردی عنصر روی گردید. همچنین بیش ترین محتوای پرولین در بالاترین سطح عنصر روی در گیاهچه های گندم تلقیح با قارچ T. harzianum (افزایش چهار برابری نسبت به شاهد) و در سایر سطوح عنصر روی در گیاهچه های تلقیح شده با قارچ آسپرژیلوس مشاهده شد. از طرفی، نتایج بیانگر رابطه منفی بین محتوای مالون دی آلدیید با فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز و شاخص های رشدی گیاهچه گندم بود. در مجموع، نتایج بیانگر افزایش توان کودپذیری گیاهچه های گندم تا غلظت 60 میلی گرم در لیتر از عنصر و در نتیجه اثربخشی بهتر عنصر روی در گیاهان تلقیح شده با قارچ های تریکودرما و آسپرژیلوس به ویژه در تلقیح با قارچT. Longibrachiatum بود.