انقلاب بلاکچین در صیانت [فرا] حقوقی از داده ‎های حساس (مطالعه موردی: اطلاعات ژنتیکی انسانی)

اطلاعات ژنتیکی انسانی، به مثابه گنجینه حیات شاهکار خلقت، به حفاظت حداکثری نیاز دارد که ضمن امکان بهره‎برداری در مقاصد علمی و بهبود کیفیت زندگی، حرکت این داده های بکر و منحصربه‏فرد را در مسیر توسعه پایدار تضمین کند. در فرایند تقنین مقررات حمایتی، در مقیاس ملی و بین المللی، به این مطلب توجه شده است؛ اما در عرصه عمل، چندان کفایت و کارآمدی از خود نشان نداده است، به‎طوری که زمزمه های دست‏بردزنی به اطلاعات ژنتیکی انسانی در عصر حاضر، بیش از پیش به گوش می رسد. در این میان، تدوین راه‏کارهای حقوقی به ‎منظور پرکردن خلاهای موجود در اسرع وقت، به‎لحاظ صعوبت و اطاله قانون گذاری، گزینه‎ای مردود به نظر می‎آید. فناوری زنجیره بلوکی (بلاکچین) از بسترهای نوظهوری است که با وجود نوپایی، جای خود را در عرصه‎های مختلف باز کرده و همچنان در حال کشورگشایی است. به‎اجمال، چنین به ذهن می‎رسد که ظرفیت‎های بی‎نظیر این فناوری، می‎تواند همان حلقه مفقوده ای باشد که علم حقوق را در مسیر تنظیم و تعدیل روابط انسانی برای حفاظت از اطلاعات حساس هدایت می‎کند. ابزار فناوری می تواند در نظارت و صیانت از این اطلاعات کارآمد باشد. بدیهی است که شکل‎گیری و تحکیم این تعامل دوجانبه، به بسترسازی هوشمندانه‎ای نیاز دارد که جز با شناخت ابعاد این دو عرصه، علم حقوق و علم فناوری، میسر نخواهد بود. بنابراین، نگاشته پیش رو، با بحث از حمایت عملیاتی از منابع ژنتیکی انسانی، وجهه و رویکرد کاربردی خود را عیان می‎کند. این چهره با طراحی یک نظام حمایتی مختلط (حقوقی و فراحقوقی) در تامین نظم ساختاری مورد نیاز مسیله‎ پژوهش، به حد اعلای خود می رسد.