نگاهی دوباره به تاثیر ویروس هاری بر سیستم عصبی با تاکید بر نقش گلیکوپروتئین ویروسی

بیماری هاری توسط ویروس نوروتروپیک هاری از جنس لیساویروس و از خانواده رابدو ویریده ایجاد می شود. علیرغم وجود علایم بارز و مشخص رفتاری همچون اضطراب، رفتارهای خشونت آمیز، توهم، افسردگی و ترس از آب، هاری با ضایعات بافتی فاحشی در مغز همراه نیست. ساختار ویروس هاری از پنج پروتیین با نام های N، L، P، M و G تشکیل شده است. گلیکوپروتیین G بخشی از خارهای سطح خارجی ویروس را ایجاد می کند که با اتصال و هم جوشی به غشای سلول موجب ورود ویروس به داخل سلول می شوند. بخشی از انتهای کربوکسیل گلیکوپروتیین G که PBM (PDZ binding motif)  خوانده می شود با فعال کردن آبشارهای سیگنالینگ داخل سلولی باعث تغییر عملکرد سلول میزبان و بیماریزایی ویروس هاری می گردد. گلیکوپروتیین ویروس هاری هر دو نوع شکل پذیری سیناپسی کوتاه مدت و بلند مدت را تسهیل می کند، عملکرد حافظه فضایی وابسته به هیپوکمپ را افزایش می دهد و رفتار اضطرابی در موش های آلوده را موجب می شود. در این مقاله، نحوه تاثیر ویروس هاری بر عملکرد سیناپسی، استفاده از آن جهت ردیابی شبکه های عصبی و دارورسانی به سیستم عصبی مرکزی را مرور خواهیم کرد